Στα πλαίσια του Ιερού προσκυνήματος του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Άννας από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, στον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου ,σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η ακολουθία του ιερού Ευχελαίου και κατόπιν ομιλία  από τον  Ιερομόναχο Χρυσόστομο Κουτλουμουσιανό με θέμα την ιστορία της ιεράς μονής κουτλουμουσίου καθώς και την ιστορία του ιερού Λειψάνου της Αγίας Άννης

Πλήθος κόσμου, τοπικές αρχές, κληρικοί και  πιστοί, παραβρέθηκαν  στην υποδοχή του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Άννας από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, στον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου  που πραγματοποιήθηκε στις  2 Οκτωβρίου . Η Αγία Άννα, ως η μητέρα της Θεοτόκου, κατέχει ξεχωριστή θέση στη χριστιανική παράδοση, και το ιερό της λείψανο θεωρείται ιδιαίτερα θαυματουργό. Το γεγονός ότι φυλάσσεται σε μοναστήρι του Αγίου Όρους, προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη πνευματική σημασία στην άφιξή του στην πόλη του Ναυπλίου, όπου οι πιστοί θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε αυτή την ιερή στιγμή. Το Ιερό λείψανο με την ευλογία του  Μητροπολίτη Αργολίδα Νεκταρίου και την άδεια της ιεράς μονής Κουτλουμουσίου .

Ο εφημέριος του ναού της Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου πρωτοπρεσβύτερος π. Ελευθέριος Μίχος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκτάριο για τη άδεια που έδωσε για την μεταφορά του ιερού Λειψάνου ,την ιερά Μονή Κουτλουμουσίου για την άδεια που έδωσε να βγει το ιερό λείψανο από το Άγιο Όρος  και ιδιαίτερος τον αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Μιχαλόπουλο.

Στο Ιερό Λείψανο της Αγίας Αννης, διακρίνονται τα νεύρα και τα δάχτυλα του Ποδιού ενώ διατηρεί θερμοκρασία “ζωντανού” σώματος.

Μια μοναδική ευκαιρία προσκύνησης προσφέρεται στους πιστούς της ευρύτερης περιοχής του Ναυπλίου και όχι μόνο, καθώς είναι μία πολύ μεγάλη ευκαιρία και ιδιαίτερα για τις γυναίκες, που δεν μπορούν να επισκεφτούν το Άγιο Όρος, να έρθουν, να προσκυνήσουν το Ιερό Λείψανο της Αγίας Άννας.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

Η Ιερά Μονή Κουτλουµουσίου είναι κτισμένη κοντά στις Καρυές και είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος  .Το Κουτλουµούσι κατέχει την έκτη θέση στην ιεραρχία των αγιορείτικων μοναστηριών.  Η Ιερά Μονή Κουτλουµουσίου φαίνεται ότι υπάρχει πριν από το 1169, καθώς αναφέρεται σε επίσημο έγγραφο της χρονιάς εκείνης. Ως ιδρυτής της Μονής θεωρείται κάποιος μοναχός Κάλλιστος, ο οποίος προερχόταν από την αυλή του Κουτλουμούς, γενάρχη της εκχριστιανισµένης δυναστείας των Σελτζουκιδών.

Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της, η Μονή Κουτλουµουσίου είχε ως ευεργέτη τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό, γεγονός που τη βοήθησε να ακμάσει.

 Ο 13ος αιώνας βρήκε τη Μονή σε κρίση, εξαιτίας της επιμονής που ερχόταν έξωθεν για την ένωση των δύο Εκκλησιών. Την περίοδο εξουσίας του αυτοκράτορα Μιχαήλ, στρατιωτικό απόσπασμα κατέφθασε στο Άγιον Όρος με σκοπό να επιβάλλει την ένωση.

 Τα τραγικά συμβάντα που διαδραματίστηκαν κατά τον αγώνα των Αγιορειτών μοναχών, έφεραν τον απαγχονισμό αρκετών μοναχών από το Κουτλουµούσι, οι οποίοι  τάφηκαν πίσω από το Καθολικό. Μετά από αυτά τα γεγονότα, το 1287, ο Πρώτος του Αγίου Όρους παραχώρησε στη Μονή Κουτλουμουσίου την παρακμάζουσα τότε Μονή Σταυρονικήτα και κάποια χρόνια αργότερα, το 1329, τη Μονή Αναπαυσά. Οι προσαρτήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τον πνευματικό αγώνα των πατέρων, έφεραν μια σημαντική περίοδο ευημερίας στη Μονή. Ταυτόχρονα, στον 14ο αιώνα ξεκινούν οι σχέσεις της Μονής Κουτλουµουσίου με τη Βλαχία. Η περίοδο ακμής του μοναστηριού ήρθε µε τη φωτισμένη καθοδήγηση του ηγουμένου Χαρίτωνα από την Ίµβρο, κυρίως το δεύτερο µισό του14ου αιώνα.

Ο Χαρίτων εξασφάλισε σημαντική βοήθεια από τον Αλέξανδρο Μπασαράμπ και τον Ιωάννη Βλαδισλάβο, οι οποίοι έστειλαν μεγάλη οικονομική ενίσχυση και εγκαινίασαν μια νέα περίοδο ανοικοδόμησης.

 Την ίδια στιγμή, το Κουτλουµούσι ζούσε δύσκολες στιγμές µε τις ληστρικές επιδρομές των Καταλανών και Τούρκων πειρατών. Στην κρίσιμη αυτή περίοδο, ο Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος, κι έπειτα η Θεοδώρα Καντακουζηνή, βοήθησαν σημαντικά τη Μονή να σταθεί και πάλι δυνατή.

 Το 1393 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αντώνιος διακήρυξε το Κουτλουµούσι Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή.

 Στις αρχές του 15ου αιώνα Κουτλουµουσιανοί µοναχοί κατοίκησαν και προσάρτησαν την έρημη τότε Μονή του Αγίου Αλυπίου. Στη συνέχεια, με πατριαρχικό σιγίλλιο το 1428, η Μονή Αλυπίου απορροφήθηκε από το Κουτλουµούσι, το οποίο απέκτησε περισσότερη δύναµη.

 Την μεγάλη περίοδο ακμής διαδέχθηκε η παρακμή στην οποία συνέβαλε και η µμεγάλη πυρκαγιά του 1497.

 Το 1767 ακόμη μία πυρκαγιά κατέστρεψε την ανατολική πλευρά της Μονής Κουτλουµουσίου. Η συνδρομή του πατριάρχη Αλεξανδρείας Ματθαίου Γ´ υπήρξε καθοριστική στην ανακαίνιση της Μονής.

 Στα μέσα του 19ου αιώνα, το 1856, η Μονή Κουτλουµουσίου επανέρχεται στο κοινοβιακό σύστημα διοίκησης, μετά από πέντε αιώνες ιδιόρρυθμου βίου.

 Λίγο αργότερα, το 1857 και το 1870, η φωτιά µε σφοδρότητα έρχεται και πάλι να πλήξει τα κτίρια της Μονής. Οι επισκευές τελεσφόρησαν µε τη φιλότιμη προσπάθεια του ηγουμένου Μελετίου.

 Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Μονή κινδύνεψε σοβαρά από λειψανδρία. Το γεγονός αυτό, καθώς και η απώλεια μεγάλου μέρους της περιουσίας της, έθεσαν σε κίνδυνο την επιβίωση της Μονής.

 Συνάμα, ένα ακόμη χτύπημα για τη Μονή υπήρξε η τελευταία πυρκαγιά που συνέβη το 1980, οι ζημιές της οποίας αποκαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια.

 Το Καθολικό της Κουτλουµουσίου χρονολογείται το 1540 και αποτελεί κλασικό δείγμα αγιορείτικης αρχιτεκτονικής, ενώ οι αρχικές αγιογραφίες του έχουν επιζωγραφησθεί με βάση την Κρητική Σχολή.

 Η φιάλη και το κωδωνοστάσιο είναι έργα του 19ου αιώνα.

 Στην κατοχή της Μονής βρίσκονται 18 Κελλιά και η ωραία σκήτη του Αγίου Παντελεήµονα (1790) µε 22 Καλύβες. Ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο.

 Η Ιερά Μονή Κουτλουµουσίου διαθέτει 7 παρεκκλήσια και ισάριθμα εξωκλήσια. Στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας υπάρχει και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα .Η εικόνα αυτή έχει μείνει ανέγγιχτη από τις σαρωτικές πυρκαγιές και προστάτευσε τη Μονή από πειρατικές επιθέσεις. Στην Ιερά Μονή Κουτλουµουσίου φυλάσσονται εκκλησιαστικά σκεύη, ιερά άμφια και σημαντικές φορητές εικόνες.

 Επιπλέον, φυλάσσονται ιερά λείψανα πολλών Αγίων, όπως του Αγίου Γεράσιμου, του Αγίου Παντελεήμονα, της Θεομήτορος Άννας, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Χαραλάμπους.

Στη βιβλιοθήκη στεγάζονται 662 χειρόγραφα και περί τα 3.500 έντυπα βιβλία.

STUDIO B&G ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ - Γ.ΡΑΣΣΙΑΣ

Το Ναύπλιο τίμησε τη μνήμη του Ιωάννη Καποδίστρια στον ιστορικό Ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 , Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2024. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με επιμνημόσυνη δέηση στον Ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα παρουσία πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στον Ανδριάντα του Πρώτου Κυβερνήτη, στην Πλατεία Καποδίστρια.
Στις εκδηλώσεις συμμετείχε η Ομοσπονδία Συλλόγων Κερκυραίων Αττικής «Ιωάννης Καποδίστριας». Το Σάββατο στο Βουλευτικό πραγματοποιήθηκε επετειακή Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής για τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια , στο πλαίσιο της 19ης περιόδου των Διεθνολογικών Συναντήσεων Ναυπλίου. Ακολούθησε ομιλία από τον Καθηγητής Π. Κιτρομηλίδης, Ακαδημαϊκός, με θέμα. «Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Πολιτική Θεωρία».
Στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκε τελετή απονομής Αριστείων «Ιωάννης Καποδίστριας» και βραβείων «Αναστάσιος Πολυζωίδης - Γεώργιος Τερτσέτης» , στον πρώην Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής των αντιπροσώπων , Γιαννάκη Ομήρου, στον ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη και στην Τιτίνα Λοϊζίδου.

Ο Δήμος Ναυπλιέων τιμά για μια ακόμη χρονιά τη μνήμη του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια του ευπατρίδη της πολιτικής που με την ευφυΐα του και την διοικητική του ικανότητα συνέβαλε στη δημιουργία και στη θεμελίωση του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους από εδώ στο Ναύπλιο την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος.

Με ιδιαίτερη θρησκευτική λαμπρότητα τιμάται η εορτή των Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδας και Αγάπης, στον Ιστορικό ομώνυμο Ιερό Ναό στο παλαιό Ναύπλιο, Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024. Πρόκειται για την παλαιότερη από τις σωζόμενες σήμερα εκκλησίες της πόλης και βρίσκεται στην παλιά συνοικία του Ψαρομαχαλά στο Ναύπλιο.

Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας μετά από παρέμβαση του δραγουμάνου του Στόλου Ν. Μαυρογένους, από το 1779 με 1780 ήταν μόνη εκκλησία που επιτρεπόταν από τους Tούρκους να λειτουργεί μέσα στην πόλη

Τότε την πλειοψηφία των κατοίκων αποτελούσαν οι Οθωμανοί, οι άλλες εκκλησίες ήσαν υπό κατάληψη και ο εκκλησιασμός των Ορθοδόξων γίνονταν μόνον εκτός των τειχών, στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στην Πρόνοια.

Την εκκλησία της Αγ. Σοφίας ανακαίνισε το 1825 ο τότε φρούραρχος Ναυπλίου, ο στρατηγός Νάσος Φωτομάρας.

Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε εορταστικός εσπερινός Ιερουργούντος του Ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Αργολίδας Χρυσοστόμου Παπουλέση ,ενώ το κήρυγμα έκανε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Οικονόμου ,εφημέριος του Αγίου Αναστασίου .

O λεγόμενος Ψαρομαχαλάς, δηλαδή η συνοικία των ψαράδων, είναι από τις πιο παλιές και γραφικές συνοικίες της πόλης και εκτείνεται στους πρόποδες της βορειοδυτικής Aκροναυπλίας, πάνω από την οδό Σταϊκοπούλου.

Αποτελούσε συνοικία ήδη από το τέλος της βυζαντινής περιόδου του Ναυπλίου, δηλαδή γύρω στις αρχές του 13ου αιώνα, και κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες εμπόρους και ψαράδες, στους οποίους οφείλει και την ονομασία του. Το εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας θα πρέπει να ανάγεται σε αυτή την εποχή.

Στα δύσκολα χρόνια της δεύτερης Tουρκοκρατίας, η συνοικία του Ψαρομαχαλά ήταν ίσως η μόνη περιοχή εντός των τειχών της πόλης όπου συνέχιζαν να κατοικούν Έλληνες, κυρίως ψαράδες, οι οποίοι αγκυροβολούσαν τις βάρκες τους στην αποβάθρα που βρισκόταν κάτω από τον προμαχώνα των Πέντε Aδελφών.

Σήμερα, ο Ψαρομαχαλάς αποτελεί ένα από τα πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης του Nαυπλίου. Ανεβαίνοντας κανείς τις χαρακτηριστικές δρομόσκαλες, συναντά σπίτια διαφόρων εποχών, άλλα ανακαινισμένα και άλλα σε ερειπιώδη κατάσταση, ενώ από τον ψηλότερο δρόμο του μπορεί κανείς να δει τμήματα των τειχών της Aκροναυπλίας.

Με κατάνυξη εορτάστηκε ο εσπερινός της ανάμνησης του θαύματος της Αγίας Ευφημίας στην περιοχή Νέα σπίτια Τίρυνθας Ναυπλίου όπου βρίσκεται ο φερώνυμος ναός.

Τον εορταστικό εσπερινό τέλεσαν οι Ιερείς: π. Αναστάσιος Ράπτης , π. Ιωάννης Γκιώνης και π. Βασίλειος Γκολέμης με τη συνοδεία των μελωδικών ψαλτών που πλαισίωναν τη λειτουργία.

Μετά το πέρας του εσπερινού διαβάστηκαν οι άρτοι μπροστά από την εικόνα της Αγίας Ευφημίας στον περίβολο του ιερού ναού.

Λίγα λόγια για την Αγία Ευφημία

Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και τιμάται από την Εκκλησία στις 16 Σεπτεμβρίου. Η Ευφημία γεννήθηκε στα μέσα του 3ου αιώνα στη Χαλκηδόνα και καταγόταν από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της φρόντισαν να αναπτύξει η Ευφημία κάθε χριστιανική αρετή.

Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή που οργάνωνε προς τιμήν του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να μην παραβρεθεί στην εορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτόν συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Όταν η Ευφημία προσήχθη ενώπιον του ανθυπάτου και αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη της, βασανίστηκε φρικτά Πάνω στον τάφο της Αγίας Ευφημίας ανεγέρθηκε αργότερα ναός, στον οποίο συνήλθε η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος (451). Το ιερό λείψανο της Αγίας Ευφημίας βρίσκεται στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως.

Πανηγυρικά τιμάται η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ναύπλιο, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024. Με την ευκαιρία της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού πανηγυρίζει με κάθε λαμπρότητα το Δεξιό κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου στις Εργατικές κατοικίες Ναυπλίου. Από νωρίς το πρωί Της παραμονής της εορτής σε όλες τις εκκλησίες της πόλης του Ναυπλίου και του Άργους οι πιστοί πηγαίνουν τα βασιλικά, όπου ο ιερέας θα τα μοιράσει μετά την ακολουθία της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού. Το ματσάκι του βασιλικού που το παίρνουν ως ευλογία από το χέρι του Ιερέα, το Βασιλικό, συμβολίζει την εύρεση του τιμίου ξύλου από την Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυμα. Την παραμονή της εορτής τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκταρίου, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήρθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ’ εξοχήν “όπλον κατά του διαβόλου”. Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.