Le Monde: «Η νέα ιταλική κυβέρνηση θα συγκρουστεί με την ΕΕ - Δώστε λύση τώρα στο ελληνικό χρέος πριν να είναι αργά... »
Ιούνιος 07, 2018pronews.gr
«Για τους Γάλλους, τους Γερμανούς ή τους Ιταλούς, το ελληνικό χρέος είναι απλά ένα πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες.
Για τους συμπολίτες μου αποτελεί μια καθημερινή αγωνία, ενώ προσπαθούν να αλλάξουν τη χώρα τους, να ξανασταθούν στα πόδια τους» αναφέρει μεταξύ άλλων σε άρθρο του στις εφημερίδες «Le Monde» και «Die Welt» ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν το κρίσιμο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει το αίτημα για απομείωση του ελληνικού χρέους λέγοντας πως «το ελληνικό χρέος αποτελεί, όμως, μια διαρκή τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Σήμερα βρίσκεται περίπου στα 320 δισ. ευρώ. Και ως προς το ΑΕΠ: 180%. Γιατί; Διότι από το 2010 μέχρι σήμερα το ελληνικό ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά περίπου 50 δις».
Ο Ελληνας πρωθυπουργός υπογραμμίζει ακόμα πως η Ελλάδα έχει κάνει τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, «παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις» όπως χαρακτηριστικά λέει. Μεταξύ άλλων αναφέρεται στο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, μεταρρύθμιση του ΦΠΑ, μεταρρύθμιση στην αγορά ενέργειας αλλά και σε μεταρρυθμίσεις για την αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, την καταπολέμηση της διαφθοράς».
Αναλυτικά το άρθρο:
«Το ευρωπαϊκό ιδεώδες, όχι απλώς δεν πρέπει να σβήσει. Αντίθετα: Πρέπει να αρχίσει να εμπνέει ξανά. Να γίνει ισχυρότερο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ. Οι φωνές για μία νέα διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ, αλλά κυρίως μία νέα ορμή για την ευρωπαϊκή ανάπτυξη πολλαπλασιάζονται και πρέπει να κυριαρχήσουν ξανά.
Γιατί είναι η φωνή των λαών της Ευρώπης που ακούγεται. Μαζί με αυτούς, πίσω από αυτούς βρίσκονται νέες φωνές, νέες ευρωπαϊκές συνειδήσεις που διαμορφώνονται και προσδοκούν μια νέα πορεία ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Μια νέα εποχή μακριά από τα λάθη και τις υπερβολές του παρελθόντος. Μια εποχή βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας για όλους.
Οι Ευρωπαίοι όπως και οι Έλληνες έχουν υποστεί ήδη πάρα πολλά από την οικονομική κρίση. Οι Έλληνες, παρότι η κρίση χτύπησε στη χώρα μας πιο σκληρά από οπουδήποτε αλλού δεν ζητάμε εξαιρέσεις, δεν ζητάμε εύνοια: έχουμε κάνει όμως σκληρές, ίσως σκληρότερες από κάθε άλλον, προσπάθειες για να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας στη διεθνή και ευρωπαϊκή σκηνή.
Και δικαιούμαστε σήμερα να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας, να βρούμε εργασία, να δημιουργήσουμε εργασία και να συμμετέχουμε στην ευρωπαϊκή οικονομική ζωή.
Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα γεγονότα. Οι Έλληνες και η κυβέρνηση των τελευταίων 2 ετών έχουν εργαστεί σε αυτή την κατεύθυνση.
Από το 2010 η χώρα μου υπέστη πάρα πολλά. Τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκαν εκτόξευσαν την ανεργία μέχρι και στο 30% του 2013, στέρησαν το 25% του εθνικού μας πλούτου, οδήγησαν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού στο κοινωνικό περιθώριο, υπονόμευσαν την ανάκαμψη της χώρας. Αλλά δεν θέλουμε σήμερα να μιλήσουμε για το παρελθόν. Σήμερα έχουμε περισσότερη ανάγκη από ποτέ να μιλήσουμε για το μέλλον.
Η ελληνική κυβέρνηση προς χάριν αυτού του μέλλοντος πήρε δύσκολες αποφάσεις το καλοκαίρι του 2015.
Και από τότε υλοποίησε ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών προσαρμογών και δύσκολων μεταρρυθμίσεων που οδήγησε σε εξοικονομήσεις δαπανών και αύξηση εσόδων σε μια ήδη συρρικνωμένη οικονομία.
Την ίδια στιγμή προχωρήσαμε σε άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, μεταρρύθμιση του ΦΠΑ, μεταρρύθμιση στην αγορά ενέργειας αλλά και σε μεταρρυθμίσεις για την αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, την καταπολέμηση της διαφθοράς. Προχωρήσαμε σε ένα συμφωνημένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ενώ την ίδια στιγμή τροποποιήσαμε τη νομοθεσία μας ώστε να γίνει πιο φιλική στις ιδιωτικές επενδύσεις.
Η Ελλάδα έκανε τα 2 τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης μας περισσότερες μεταρρυθμίσεις από το σύνολο όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά προχώρησε και ένα βήμα ακόμη: συμφώνησε και νομοθέτησε την αλλαγή του δημοσιονομικού μείγματος για τα έτη 2019 και 2020, ώστε να αρθούν οι επιφυλάξεις όλων των δανειστών της σε σχέση με τη δυνατότητα μας να επιτύχουμε διατηρήσιμους δημοσιονομικούς στόχους. Άλλη μια δύσκολη απόφαση για την Ελλάδα πάντα προς χάριν της κοινής ευρωπαϊκής πορείας.
Και όλα αυτά για να μην πέσει το βάρος πάνω, στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας, είτε είναι από την Ελλάδα, είτε από την Γερμανία. Και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. O ΟΟΣΑ προβλέπει για το 2017 ανάπτυξη 1,1%. Το πρωτογενές πλεόνασμα αναμενόταν 0,5% το 2016 και το αποτέλεσμα ήταν 4,2% αφήνοντας άφωνη όλη την Ευρώπη. Το 2017 αναμένεται να ξεπεράσει και πάλι τους στόχους και να ξεπεράσει ίσως το 2%.
Το ελληνικό χρέος αποτελεί, όμως, μια διαρκή τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Σήμερα βρίσκεται περίπου στα 320 δισ. ευρώ. Και ως προς το ΑΕΠ: 180%. Γιατί; Διότι από το 2010 μέχρι σήμερα το ελληνικό ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά περίπου 50 δις.
Επομένως η απάντηση για τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας είναι πριν από όλα η ανάπτυξη. Η δίκαιη, βιώσιμη και διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Για να γίνει αυτό απαιτείται πρώτον η ρύθμιση του χρέους. Ώστε να ανασάνει η ελληνική οικονομία και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος επομένως πρέπει να συμφωνηθούν όχι απλώς ως αντάλλαγμα για τις μεταρρυθμίσεις που υλοποίησε η Ελλάδα, αλλά πολύ περισσότερο, γιατί αποτελούν μια ορθολογική επιλογή για να στηριχθεί η ανάπτυξη και η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι συνεπής στις δανειακές της υποχρεώσεις. Όχι για να χαριστούν χρήματα στην Ελλάδα αλλά για να μη χρειαστεί να χαριστούν.
Και το δεύτερο σκέλος της απάντησης δεν είναι άλλο από την υιοθέτηση ενός φιλόδοξου αναπτυξιακού προγράμματος. Ενός προγράμματος όχι με νέα δανεικά αλλά με στοχευμένες δράσεις στήριξης και ενίσχυσης των ιδιωτικών επενδύσεων στην Ελλάδα. Σε όλη τη ζώνη του ευρώ υπάρχει σήμερα μία ισχυρή δυναμική μεταρρυθμίσεων. Τη στιγμή που η Ευρώπη αναλαμβάνει το ρόλο να γίνει ο πρωταθλητής της ενεργειακής μετάβασης, ας επενδύσουμε συλλογικά για να υποστηρίξουμε μία ανάπτυξη που λαμβάνει υπόψη τους λαούς και το κλίμα μας. Ας επενδύσουμε σε μία πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική ανάπτυξης που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Ας επενδύσουμε στην εκπαίδευση και στην έρευνα που δημιουργούν βιομηχανίες και θέσεις εργασίας του αύριο.
Για τους Γάλλους, τους Γερμανούς ή τους Ιταλούς, το ελληνικό χρέος είναι απλά ένα πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Για τους συμπολίτες μου αποτελεί μια καθημερινή αγωνία, ενώ προσπαθούν να αλλάξουν τη χώρα τους, να ξανασταθούν στα πόδια τους, να δημιουργήσουν επιχειρήσεις οι οποίες θα επαναφέρουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Την ώρα που οι βρετανοί και η ΕΕ θα ξεκινήσουν συζητήσεις για την ιστορική ρήξη, σε εμάς, τα μέλη της ευρωζώνης, έχει ανατεθεί το καθήκον να πάρουμε τώρα μία ιστορική απόφαση προς όφελος της ανάπτυξης και της εργασίας.
Μια ουσιαστική συνάντηση θα λάβει χώρα τις επόμενες μέρες. Ιστορική για την Ευρώπη, για την δημοκρατική Ευρώπη για μία Ευρώπη της ανάπτυξης. Είμαστε γεμάτοι από ελπίδα και προσδοκία για αυτή τη συνάντηση των υπουργών οικονομικών. Γιατί έχουμε κάνει όσα οφείλουμε και συνεχίζουμε στο ίδιο ευρωπαϊκό δρόμο. Στο δρόμο του σεβασμού των κανόνων του κοινού μας σπιτιού. Και το ίδιο περιμένουμε από τους δανειστές μας. Να σεβαστούν τους κανόνες που οι ίδιοι έγραψαν. Να σεβαστούν την χώρα μου. Να σεβαστούν την Ελλάδα.
Να μην επιτρέψουμε να μιλήσουν οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και η μνησικακία που τόσο κακό έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν κακό στην Ευρώπη. Ας εμπιστευτούμε τον ορθό λόγο, ας εμπιστευτούμε τα γεγονότα. Για να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το χρειάζονται και το χρειαζόμαστε».
eleftherostypos.gr
Αλέξης Τσίπρας στη Monde: Είμαι ρεαλιστής, δεν είμαι... σοσιαλδημοκράτης
Σεπτέμβριος 08, 2016Το σύμφωνο Σταθερότητας που δεν θέλει να καταργήσει, οι επαφές του με τους σοσιαλδημοκράτες, το δημοψήφισμα, το χρέος, η προσφυγική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλά στη Le Monde λίγο πριν υποδεχτεί στην Αθήνα τους ηγέτες των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου.
Ο πρωθυπουργός παραχώρησε συνέντευξη στους δημοσιογράφους Adea Guillot και Alain Salles της γαλλικής εφημερίδας και στην ερώτηση «έχετε γίνει σοσιαλδημοκράτης;» η απάντησή του ήταν... comme ci comme ca. «Δεν είναι έτσι, αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, βρίσκομαι πιο κοντά στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες, σε σχέση με τους ηγέτες της Δεξιάς», είπε.
Ρωτήθηκε επίσης αν θέλει να ζητήσει το τέλος του Συμφώνου Σταθερότητας. Και εδώ δήλωσε ρεαλιστής. «Είμαι ρεαλιστής. Οι συσχετισμοί για όσους εναντιώνονται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν είναι ευνοϊκοί», είπε, τόνισε πως το Σύμφωνο δεν είναι ο λόγος του Θεού αλλά «κανόνες τους οποίους έχουμε οι ίδιοι συμφωνήσει και τους οποίους πρέπει να βελτιώσουμε».
«Όσο δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες, πρέπει να μπορούμε να εξασφαλίσουμε κάποιες εξαιρέσεις αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας, να αυξήσουμε τη στήριξη στα μέτρα που ευνοούν την ανάπτυξη και να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικότερα την ανεργία. Οι κανόνες αυτοί δεν λειτουργούν», λέει ο Αλέξης Τσίπρας στους δημοσιογράφους της Monde.
Εμφανίζεται δε αισιόδοξος για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας. «Η ανεργία πέρασε από το 26% στο 23,5%. Η ύφεση είναι λιγότερο σημαντική από αυτή που περίμενε όλος ο κόσμος. Σύμφωνα με τις προβλέψεις μας θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη από αυτή τη χρονιά και περιμένουμε να είναι μεγαλύτερη από 2,7% το 2017».
«Έπρεπε να αγωνιστούμε ενάντια στα κυκλώματα της μαφίας, ενάντια στην ολιγαρχία» λέει αναφερόμενος στην εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 και προσθέτει πως υπάρχει αργή ανάκαμψη γιατί εν μέρει «δεν διαπιστώνουμε την απαραίτητη γενναιοδωρία των εταίρων σχετικά με το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Αν αρνούνται να προχωρήσουν σε αυτό το ζήτημα, τότε θα είναι δύσκολο και για τη χώρα μου να μπει ξανά σε φορά ανάπτυξης».
Εκτιμά πάντως πως η κυβέρνησή του δεν θα αναγκαστεί να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. «Οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της θητείας μας. Είμαστε εδώ για τέσσερα χρόνια. Και στο τέλος, ο λαός μας θα μπορέσει να συγκρίνει το έργο μας με εκείνο των προκατόχων μας και είμαι σίγουρος ότι θα ανανεώσουμε τη θητεία μας για άλλα τέσσερα χρόνια, το λιγότερο!».
«Αν είμαι ζωντανός σήμερα απέναντί σας σε αυτό το γραφείο, οφείλεται σε αυτό το δημοψήφισμα!» απαντά ο Αλέξης Τσίπρας όταν ερωτάται αν έχει μετανιώσει για το δημοψήφισμα. Λέει επίσης ότι η Ελλάδα ήταν για καιρό το "μαύρο πρόβατο" της Ευρώπης αλλά πλέον αυτό έχει αλλάξει και «οι εταίροι μας έχουν αντιληφθεί ότι το ελληνικό πείραμα δεν πρέπει να εφαρμοστεί αλλού στην Ευρώπη» και ότι «η Ελλάδα ήταν ένας πόλος σταθερότητας σε μια ασταθή γεωγραφική περιοχή.
Με σκληρά λόγια μιλά και για τις χώρες του Visegrad, που έκλεισαν τα σύνορα στους πρόσφυγες, εγκλωβίζοντας χιλιάδες στην Ελλάδα. «Στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν μπορεί να κυριαρχούν οι χώρες Visegrad. Σέβομαι τις απόψεις τους, αλλά μιλάμε για την Ευρώπη των 27. Υπάρχει ένα κοινωνικό έλλειμμα που επιτρέπει σε τύπους περιθωριακούς, σε ρατσιστές να γίνονται ρυθμιστές όλης της Ευρώπης. Θεωρώ ότι το να συνεχίζουμε –μετά το Brexit- να κάνουμε σαν να μην ήταν κάτι σοβαρό, θα ήταν τραγικό λάθος. Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, είναι σαν τον υπνοβάτη που βαίνει προς το κενό. Χρειάζεται ένα ξυπνητήρι αφύπνισης. Αν συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια Ευρώπη φρούριο, με όλο και μεγαλύτερη αστυνόμευση, η αποτυχία θα είναι πλήρης».
Όλη η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη Le Monde
Μετά το Brexit, η Ευρώπη έχει διχαστεί. Η αντίθεση Ανατολής – Δύσης εντείνεται με τις χώρες Visegrad. Η διοργάνωση αυτής της Συνόδου, δεν κινδυνεύει να ενισχύσει περισσότερο τη διαίρεση που υπάρχει μεταξύ Βορρά και Νότου της Ευρώπης;
Στόχος μας δεν είναι καθόλου να φτιάξουμε μια ομάδα βασισμένη στη διαίρεση. Αντιθέτως, επιθυμούμε να ευνοήσουμε μια κοινή προσέγγιση, υπέρ των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και της Μεσογείου που αντικειμενικά έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Έχουμε κοινά προβλήματα, στα οποία πρέπει απαντήσουμε με κοινές λύσεις. Είμαστε οι χώρες που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα όσον αφορά την προσφυγική κρίση, την οικονομική κρίση και την κρίση που σχετίζεται με την ασφάλεια από την τρομοκρατία. Έχουμε σήμερα έναν Βορρά που συσσωρεύει πλεονάσματα και έναν Νότο που υποφέρει από την ύπαρξη μεγάλων ελλειμμάτων. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή σύγκλιση, όσο υπάρχουν τέτοιες ανισότητες. Στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν μπορεί να κυριαρχούν οι χώρες Visegrad. Σέβομαι τις απόψεις τους, αλλά μιλάμε για την Ευρώπη των 27. Υπάρχει ένα κοινωνικό έλλειμμα που επιτρέπει σε τύπους περιθωριακούς, σε ρατσιστές να γίνονται ρυθμιστές όλης της Ευρώπης. Θεωρώ ότι το να συνεχίζουμε –μετά το Brexit- να κάνουμε σαν να μην ήταν κάτι σοβαρό, θα ήταν τραγικό λάθος. Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, είναι σαν τον υπνοβάτη που βαίνει προς το κενό. Χρειάζεται ένα ξυπνητήρι αφύπνισης. Αν συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια Ευρώπη φρούριο, με όλο και μεγαλύτερη αστυνόμευση, η αποτυχία θα είναι πλήρης.
Θέλετε να ζητήσετε, ακριβώς, το τέλος του Συμφώνου Σταθερότητας;
Είμαι ρεαλιστής. Οι συσχετισμοί για όσους εναντιώνονται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν είναι ευνοϊκοί. Αλλά, όσο δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες, πρέπει να μπορούμε να εξασφαλίσουμε κάποιες εξαιρέσεις αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας, να αυξήσουμε τη στήριξη στα μέτρα που ευνοούν την ανάπτυξη και να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικότερα την ανεργία. Οι κανόνες αυτοί δεν λειτουργούν. Η ανάπτυξη στην Ευρώπη είναι πολύ αργή, έχουμε 22 εκατομμύρια ανέργων… Δεν πρόκειται για το λόγο του Θεού, αλλά για κανόνες τους οποίους έχουμε οι ίδιοι συμφωνήσει και τους οποίους πρέπει να βελτιώσουμε. Δεν είναι το Ευαγγέλιο. Αν δεν δώσουμε προτεραιότητα στην εργασία, η Ευρώπη θα απειληθεί με αποσύνθεση, με απορριπτικά δημοψηφίσματα και αντιευρωπαϊκές Κυβερνήσεις στους κόλπους της Ένωσης.
Από την άνοδο σας στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 έχετε υπερασπιστεί την ιδέα μιας αλλαγής κεφαλαίου στην Ευρώπη. Κανείς δεν σας ακολούθησε τότε, γιατί να το κάνει σήμερα; Τι έχει αλλάξει;
Είναι αλήθεια ότι για καιρό έχουμε υπάρξει το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Θεωρώ ότι οι εταίροι μας έχουν αντιληφθεί ότι το ελληνικό πείραμα δεν πρέπει να εφαρμοστεί αλλού στην Ευρώπη. Έχουν επίσης καταλάβει ότι η κρίση δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά όλη την Ευρώπη, και ότι η Ελλάδα ήταν ένας πόλος σταθερότητας σε μια ασταθή γεωγραφική περιοχή. Υπάρχουν προβλήματα στην Τουρκία, κρίσεις στη Συρία, τη Λιβύη... Είμαστε ένα οχυρό, μια εγγύηση ασφάλειας για το σύνολο της Ευρώπης σε αυτήν την περιοχή.
Οι χώρες που έχουν προσκληθεί την Παρασκευή έχουν κυβερνήσεις στην πλειοψηφία τους σοσιαλδημοκρατικές… και εσείς, αφού κάνατε μια ολόκληρη εκστρατεία βασισμένη στη γραμμή εναντίον της λιτότητας, πραγματοποιήσατε τελικά ιδιωτικοποιήσεις, χαμηλώσατε τις συντάξεις, αυξήσατε τους φόρους: έχετε γίνει σοσιαλδημοκράτης;
Δεν είναι έτσι, αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, βρίσκομαι πιο κοντά στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες, σε σχέση με τους ηγέτες της Δεξιάς. Εξαγγείλαμε μια εναλλακτική πολιτική που προσέκρουσε στον τοίχο της νεοφιλελεύθερης αδιαλλαξίας της Ε.Ε. Και όταν έφτασε στο σημείο να προσκρούσει στον τοίχο ολόκληρη η χώρα, αναγκαστήκαμε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό και απευθυνθήκαμε στον λαό μας μέσω των εκλογών, ο οποίος μας ξαναψήφισε. Παρ’ όλ ’αυτά, εκμεταλλευόμαστε όλα τα περιθώρια ελιγμών που διαθέτουμε για να εισαγάγουμε μέτρα με κοινωνικό πρόσημο.
Μετανιώνετε για το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 που έδωσε πολλές ελπίδες και, κατόπιν, απογοήτευση, όταν χρειάστηκε να οπισθοχωρήσετε;
Αν είμαι ζωντανός σήμερα απέναντί σας σε αυτό το γραφείο, οφείλεται σε αυτό το δημοψήφισμα! Το ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο οφείλεται στο ότι ακούστηκε η δύναμη της ψυχής ενός λαού και στο ότι κατάφερα με καθαρό μυαλό να πάρω τις επόμενες ημέρες, τις αποφάσεις που έπρεπε.
Ένα ποσοστό ανεργίας του ενεργού πληθυσμού στο 23,5%, αναμενόμενη ετήσια ύφεση στο 0,2% ή 0,3%: 20 μήνες μετά την άφιξή σας στην εξουσία, η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε στασιμότητα στο οικονομικό πεδίο. Γιατί;
Πρώτον διότι βρισκόμαστε ακόμη σε μια αυστηρή πολιτική δημοσιονομικής προσαρμογής. Όμως τα πράγματα βελτιώνονται σιγά - σιγά. Η ανεργία πέρασε από το 26% στο 23,5%. Η ύφεση είναι λιγότερο σημαντική από αυτή που περίμενε όλος ο κόσμος. Σύμφωνα με τις προβλέψεις μας θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη από αυτή τη χρονιά και περιμένουμε να είναι μεγαλύτερη από 2,7% το 2017.
Άλλωστε, φθάνοντας στην κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι έχεις την εξουσία αμέσως. Έπρεπε να αγωνιστούμε ενάντια στα κυκλώματα της μαφίας, ενάντια στην ολιγαρχία… Σημειώσαμε ήττες και νίκες. Υπάρχει μια αργή ανάκαμψη, εν μέρει γιατί δεν διαπιστώνουμε την απαραίτητη γενναιοδωρία των εταίρων σχετικά με το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Αν αρνούνται να προχωρήσουν σε αυτό το ζήτημα, τότε θα είναι δύσκολο και για τη χώρα μου να μπει ξανά σε φορά ανάπτυξης.
Οι πιστωτές σας έχουν πράγματι δεσμευθεί για την ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους που ανέρχεται σε περισσότερα από 328 δισ. ευρώ. Όμως ειδικά το Βερολίνο δεν επιθυμεί να ανοίξει το φάκελο πριν τις γερμανικές εκλογές τον προσεχή Μάιο. Ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, κυρίως μετά την αποτυχία στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές για την Καγκελάριο Μέρκελ. Υπάρχει μια νέα κατάσταση μπλοκαρίσματος ή όχι;
Υπάρχουν στην Ευρώπη 27 δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Δεν γίνονται εκλογές μόνο στη Γερμανία! Θα πρέπει συλλογικά να αποφασίσουμε αν είμαστε μια Ευρωπαϊκή Ένωση ή μια Γερμανική Ευρώπη. Είναι προτιμότερη μια Ευρωπαϊκή Γερμανία, δυνατή και δημοκρατική απ’ ότι μια Γερμανική Ευρώπη που συμπεριφέρεται ως «ταμιευτήριο» με υπερβολικά δημοσιονομικά πλεονάσματα. Έχουμε αντέξει, όμως είναι πια καιρός η Ευρώπη να δώσει το μήνυμα της εξόδου από την κρίση. Για τον ελληνικό λαό αλλά και για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς τις χρηματαγορές. Αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνο την Ελλάδα και τη Γερμανία. Αφορά όλη την ζώνη του ευρώ, καθώς και την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ δήλωσε δυνατά και καθαρά ότι έως το τέλος της χρονιάς θα εγκαταλείψει το ελληνικό πρόγραμμα αν δεν υπάρξει πρόοδος στο ζήτημα του χρέους. Κάθε εμπόδιο για καλό ίσως… διότι τότε η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής θα είναι ευθύνη αποκλειστικά πλέον της Ευρώπης.
Χωρίς την ευρωπαϊκή συμφωνία για το χρέος σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα σας είναι δύσκολο να δικαιολογηθούν οι θυσίες των Ελλήνων, θα μπορέσετε να αποφύγετε τις πρόωρες εκλογές και να παραμείνετε έως το τέλος της θητείας σας το 2019;
Οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της θητείας μας. Είμαστε εδώ για τέσσερα χρόνια. Και στο τέλος, ο λαός μας θα μπορέσει να συγκρίνει το έργο μας με εκείνο των προκατόχων μας και είμαι σίγουρος ότι θα ανανεώσουμε τη θητεία μας για άλλα τέσσερα χρόνια, το λιγότερο!
Φοβάστε μια αμφισβήτηση της συμφωνίας μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας για τους πρόσφυγες και είσαστε έτοιμοι να, διαχειριστείτε μία νέα εισροή στις ακτές σας;
Φθάσαμε σε μια εύθραυστη είναι αλήθεια, συμφωνία με την Τουρκία και θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να τη διατηρήσουμε παρά τις δυσκολίες. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτή η συμφωνία θα διατηρηθεί.
Η Τουρκία ωστόσο γνώρισε σοβαρές εντάσεις. Θέλουμε να είμαστε έντιμοι γείτονες. Θέλουμε να την υποστηρίζουμε και να μας υποστηρίζει. Η μεταναστευτική κρίση δεν είναι ούτε ευρωπαϊκή ούτε ελληνική, είναι παγκόσμια. Η Ευρώπη θα πρέπει να δείξει αλληλεγγύη και έναν συγκεκριμένο επιμερισμό των βαρών. Είναι απαράδεκτο να βλέπουμε ότι στις 33.000 μετεγκαταστάσεις προσφύγων που έχουν προβλεφθεί για το 2016, να έχουν στην πραγματικότητα γίνει μόνο 3.000. Είναι επίσης, απαράδεκτο το γεγονός ότι κάποιες χώρες χτίζουν τείχη στα σύνορα μας. Τα τείχη γκρεμίστηκαν σε όλη την Ευρώπη το 1991. Δεν μπορούμε να δεχτούμε τέτοια μισαλλοδοξία, αντίθετη προς τις ιδρυτικές αρχές της Ένωσης. Δεν δεχόμαστε ότι ορισμένες χώρες ασκούν κριτική στην Ελλάδα, ενώ είναι αυτή η χώρα που έχει επιδείξει την μεγαλύτερη ανθρωπιά. Έχουμε φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες και έχουμε προσφέρει πολλά και σε οικονομικό επίπεδο, ακόμα και από το υστέρημά μας.
newsit.gr
Le Monde: Αντιμέτωπη με νέα απομονωση η Ελλάδα
Φεβρουάριος 19, 2016Η απόφαση της Βιέννης μπορεί να επιταχύνει την απόλυτη απομόνωση της Αθήνας και την κατάρρευση της ζώνης Σένγκεν, επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα προσθέτοντας πως μπορεί στην Ευρώπη να επικρατήσει το Plan B για το προσφυγικό που προβλέπει το κλείσιμο των εθνικών συνόρων έναντι του Plan A.
Οι οπαδοί του Plan B, ο καθένας, δηλαδή, για τον εαυτό του με κλείσιμο των εθνικών συνόρων, τις προσεχείς εβδομάδες θέλουν να θάψουν το Plan A της καγκελαρίου και της Κομισιόν, όπως αναφέρει το επίμαχο δημοσίευμα και προσθέτει: «Αυτό το Plan A βασιζόταν στην αλληλεγγύη των κρατών μελών και στην φιλοξενία των προσφύγων. Έχουμε συνείδηση της επείγουσας κατάστασης και πρέπει να έχουμε γρήγορα μια ανάλυση της κατάστασης ώστε να ξέρουμε αν το σχέδιό μας είναι καλό ή όχι», δήλωσε η γερμανίδα καγκελάριος, την νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή.
Η Μέρκελ κατόρθωσε να συμφωνήσουν οι εταίροι ότι θα γίνει μια άλλη έκτακτη Σύνοδος Κορυφής με τους Τούρκους επικεφαλής, στις 6 Μαρτίου στις Βρυξέλλες. Η ίδια δήλωσε ότι ελπίζει πως η τουρκική πλευρά θα τηρήσει τις υποσχέσεις της και θα κατορθώσει να μειώσει το μεταναστευτικό κύμα που έρχεται προς την Ελλάδα.
Η ανησυχία εντείνεται, για την ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη την οποία ενισχύει το προσφυγικό κύμα. Αυτό είναι και το θέμα συζήτησης στην τριμερή συνάντηση κορυφής που είχαν Αλέξης Τσίπρας, Ανγκελα Μέρκελ και Φρανσουά Ολάντ, το πρωί της Παρασκευής: οι κίνδυνοι της πολιτικής, οικονομικής και ανθρωπιστικής αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα.
«Αν τα ευρωπαϊκά σύνορα κλείσουν περισσότερο, χιλιάδες μετανάστες θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Εντελώς αποσταθεροποιημένη από αυτή την ανθρωπιστική κρίση, η Ελλάδα θα ήταν εντελώς ανίκανη να θέσει σε εφαρμογή τις μεταρρυθμίσεις για τις συντάξεις που απαιτούν οι δανειστές. Μια χρηματοπιστωτική κρίση θα επακολουθούσε, καθώς και μια πολιτική κρίση στη συνέχεια (αφού η κυβέρνηση Τσίπρα διαθέτει ισχνή πλειοψηφία). Η κατάσταση θα αποτελούσε ένα νέο κίνδυνο για την Ευρώπη» αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Στους ηγέτες της ΕΕ εναπόκειται η απόφαση για συμφωνία, μετά τις σημαντικές παραχωρήσεις της Ελλάδας στη διαπραγμάτευση, τονίζει ο Ελληνας πρωθυπουργός με άρθρο του στη γαλλική Le Monde με τίτλο «Η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι».
Ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει ότι η προσπάθεια επιβολής πολιτικών στις χώρες που είναι σε πρόγραμμα αντιστοιχεί με κατάργηση της Δημοκρατίας και τονίζει ότι πιθανή δημιουργία μίας Ευρώπης δύο ταχυτήτων θα απειλήσει την οικονομία σε όλο το Δυτικό Κόσμο.
Λίγες ώρες πριν τις επαφές που θα έχει με την Γερμανία καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ο Ελληνας πρωθυπουργός στέλνει μήνυμα για το πολιτικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, τονίζοντας ότι η ευθύνη δεν βαρύνει τους θεσμούς που -πλην της Κομισιόν- δεν λογοδοτούν στους λαούς καθώς δεν είναι αιρετοί, αλλά στους ηγέτες των χωρών μελών της ΕΕ.
Να αποκαταστήσουμε την αλήθεια για την καθυστέρηση
«Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ελληνική πλευρά δεν κάνει τίποτα για την επίτευξη συμφωνίας γιατί προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με αδιαλλαξία και χωρίς προτάσεις. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; ... Δεδομένης της ιστορικής στιγμής στην οποία ζούμε, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για εκείνο της Ευρώπης, θα ήθελα να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω με τρόπο υπεύθυνο την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη για τις προθέσεις και τις πραγματικές προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης», λέει ο κ.Τσίπρας.
«Πρέπει να πούμε τα πράγματα ως έχουν: εάν δεν έχει υπάρξει ακόμη συμφωνία με τους εταίρους, αυτό δεν οφείλεται στην δική μας αδιαλλαξία ούτε σε ακατανόητες προτάσεις της ελληνικής πλευράς. Οφείλεται στην εμμονή ορισμένων εκπροσώπων των θεσμών που επιμένουν σε παράλογες λύσεις και αδιαφορούν για το δημοκρατικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα αλλά και για τη δημόσια αναγνώριση από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς που εμφανίζονται έτοιμοι να δείξουν ευελιξία για να σεβαστούν το αποτέλεσμα της κάλπης», συνεχίζει, για να προσθέσει: «Μπορώ να συμπεράνω ότι το Ελληνικό ζήτημα δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά είναι το θέμα που βρίσκεται στο κέντρο μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο αντίθετες στρατηγικές για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Κλειδί η Δημοκρατία και η ενότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας
«Η πρώτη είναι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και των πολιτών της. Εκείνοι που υποστηρίζουν αυτή τη στρατηγική θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι απαράδεκτο να αναγκάσουν τη νέα ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές με την εκείνες που επιχείρησε η απερχόμενη κυβέρνηση και απέτυχε εντελώς. Διαφορετικά, θα πρέπει να αφαιρέσετε το δικαίωμα των εκλογών σε όλες τις χώρες που υπόκεινται σε πρόγραμμα λιτότητας. Θα πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις κατόπιν απαίτησης από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς , ότι οι πολίτες θα στερούνται το δικαίωμά τους να ψηφίζουν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος. Πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι αυτό θα ισοδυναμούσε με κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και την αρχή μιας απαράδεκτης ρήξης στο εσωτερικό της ΕΕ. Τέλος, όλα αυτά θα οδηγήσουν στη γέννηση ενός τεχνοκρατικού τέρατος και στην απομόνωσης της Ευρώπης και των βασικών αξιών της», προειδοποιεί ο κ.Τσίπρας.
«Η δεύτερη στρατηγική οδηγεί σε διαταραχή και διάσπαση της ζώνης του ευρώ και ως εκ τούτου της ΕΕ. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η δημιουργία μιας ζώνης του ευρώ δύο ταχυτήτων, όπου ο πυρήνας θα επιβάλει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής. Αυτός ο πυρήνας επιβάλλει επίσης την τοποθέτηση ενός υπερ-υπουργού Οικονομικών της ζώνης του ευρώ που θα απολαμβάνει τεράστια δύναμη και θα έχει το δικαίωμα να απορρίψει τους εθνικούς προϋπολογισμούς, ακόμη και των κυρίαρχων κρατών, τα οποία δεν συμμορφώνονται με τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού».
Πρώτο θύμα όσων αντιδρούν η Ελλάδα
Ο Ελληνας πρωθυπουργός συνεχίζει λέγοντας ότι «για όλες τις χώρες που αρνούνται να υποκύψουν σε αυτή τη νέα δύναμη, η λύση είναι πολύ απλή: αυστηρή τιμωρία, υποχρεωτική λιτότητα, και, επιπλέον, περιορισμό κινήσεων των κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και τη δημιουργία ενός παράλληλου νομίσματος με το ευρώ. Αυτή τη νέα Ευρώπη επιδιώκουν να χτίσουν. Η Ελλάδα είναι το πρώτο θύμα. Ήδη παρουσιάζεται ως ένα κακό παράδειγμα στα άλλα κράτη και λαούς της Ευρώπης, ως ανυπάκουη, που δεν θα πρέπει να την ακολουθήσουν».
Τονίζει επίσης ότι «το βασικό πρόβλημα είναι ότι αυτή η δεύτερη στρατηγική συνεπάγεται μεγάλους κινδύνους και εκείνοι που τη στηρίζουν δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν αυτό. Αυτή η δεύτερη στρατηγική μπορεί να είναι η αρχή του τέλους, δεδομένου ότι αλλάζουν τη νομισματική πολιτική της ζώνης του ευρώ. Επιπλέον, εγκαινίασαν μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που θα μπορούσε επίσης να μετατρέψει σε βάθος χρόνου τις οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο».
«Σήμερα, η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Μετά από σημαντικές παραχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση, η απόφαση εναπόκειται όχι πλέον στους θεσμούς που με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εκλέγονται και δεν είναι υπόλογοι στο λαό, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης», καταλήγει ο κ.Τσίπρας.
Ολόκληρο το άρθρο του Ελληνα πρωθυπουργού στη γαλλική εφημερίδα:
Στις 25 του περασμένου Γενάρη ο ελληνικός λαός πήρε μια γενναία απόφαση. Τόλμησε να αμφισβητήσει το μονόδρομο της σκληρής λιτότητας του μνημονίου και να επιδιώξει μια νέα συμφωνία. Μια νέα συμφωνία που επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός του ευρώ με ένα οικονομικό πρόγραμμα βιώσιμο, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Αυτά τα λάθη, άλλωστε, τα πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, αφού μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία σκαρφάλωσε στο 28% (60% για τους νέους), το μέσο εισόδημα μειώθηκε κατά 40%, ενώ η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έγινε η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη κοινωνικής ανισότητας.
Και το χειρότερο: Το πρόγραμμα αυτό, παρά τα βαρύτατα πλήγματα στον κοινωνικό ιστό, δεν κατάφερε την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 124% στο 180% του ΑΕΠ, η ελληνική οικονομία -παρά τις βαριές θυσίες του λαού της- παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας, που γεννούν οι ανέφικτοι στόχοι δημοσιονομικής εξισορρόπησης που την υποχρεώνουν να πορεύεται σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης.
Βασικός στόχος της νέας ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι να δοθεί τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο, τέλος σε αυτή την αβεβαιότητα. Μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία που θέτει ρεαλιστικούς στόχους πλεονασμάτων, ενώ ταυτόχρονα επαναφέρει την ατζέντα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, μια οριστική λύση στο ελληνικό ζήτημα, είναι σήμερα πιο ώριμη και πιο αναγκαία από ποτέ.
Μια τέτοια συμφωνία, εξάλλου, θα σημάνει και το τέλος της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε επτά χρόνια πριν, κλείνοντας τον κύκλο της αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη.
Σήμερα η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που θα πυροδοτήσουν μια ραγδαία ανάκαμψη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνοντας τέλος στα σενάρια περί Grexit, που εμποδίζουν μια μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και μπορούν ανά πάσα στιγμή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη, τόσο των πολιτών όσο και των επενδυτών στο κοινό μας νόμισμα.
Λένε, όμως, πολλοί ότι η ελληνική πλευρά δεν βοηθάει σ' αυτή τη κατεύθυνση γιατί προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις αδιάλλακτη και χωρίς προτάσεις.
Είναι πράγματι έτσι;
Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, ίσως και ιστορικές, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για την πορεία της Ευρώπης, θα ήθελα με τη σημερινή μου παρέμβαση να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω υπεύθυνα την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις πραγματικές προθέσεις και θέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η ελληνική κυβέρνηση, στη βάση της απόφασης του Eurogroup της 20ης του Φλεβάρη, έχει καταθέσει ένα ευρύτατο πακέτο μεταρρυθμιστικών προτάσεων, με στόχο μια συμφωνία που θα συνδυάζει τόσο το σεβασμό στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού όσο, όμως, και το σεβασμό στους κανόνες και τις αποφάσεις που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωζώνης.
Βασική κατεύθυνση των προτάσεών μας είναι η δέσμευση σε χαμηλότερα -και ως εκ τούτου εφικτά- πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 και το 2016 και σε υψηλότερα για τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι προσδοκούμε ανάλογη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Εξίσου βασικό σημείο των προτάσεών μας είναι η δέσμευση για αύξηση των δημοσίων εσόδων, μέσω, όμως, αναδιανομής των βαρών από τα χαμηλά και μεσαία στα υψηλά εισοδήματα, που μέχρι σήμερα απέφευγαν να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς στη χώρα μου προστατεύτηκαν αποτελεσματικά, τόσο από την πολιτική ελίτ, όσο και από τα «στραβά μάτια» της τρόικα.
Από την πρώτη στιγμή της νέας διακυβέρνησης, άλλωστε, δείξαμε αυτές τις προθέσεις και την αποφασιστικότητά μας, νομοθετώντας συγκεκριμένη ρύθμιση που αντιμετωπίζει την απάτη των τριγωνικών συναλλαγών, εντατικοποιώντας τους τελωνειακούς και φορολογικούς ελέγχους, ώστε να περιορίσουμε ουσιαστικά το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια καταλογίσαμε τα οφειλόμενα χρέη των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης προς το ελληνικό δημόσιο.
Η αλλαγή κλίματος στη χώρα είναι σαφής και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και τα δικαστήρια επιταχύνουν το έργο τους για την απονομή δικαιοσύνης σε υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι ολιγάρχες, με άλλα λόγια, που είχαν συνηθίσει στην προστασία του πολιτικού συστήματος έχουν, πλέον, πολλούς λόγους να χάνουν τον ύπνο τους.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι βασικές κατευθύνσεις, αλλά και οι εξειδικευμένες προτάσεις που έχουμε καταθέσει στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους θεσμούς που έχουν καλύψει ένα τεράστιο μέρος της απόστασης που μας χώριζε πριν από μερικούς μήνες. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια.
Επίσης, παρά την κάθετη αντίθεσή μας στο μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων που προωθείται από τους θεσμούς, γιατί δεν δημιουργεί αναπτυξιακή προοπτική και δεν μεταφέρει πόρους στην πραγματική οικονομία, αλλά στο, ούτως ή άλλως, μη βιώσιμο χρέος, αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποδεικνύοντας έμπρακτα την διάθεσή μας για βήματα προσέγγισης.
Συμφωνήσαμε, επίσης, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ απλοποιώντας το σύστημα και ενισχύοντας την αναδιανεμητική διάσταση του φόρου, ώστε να επιτύχουμε αύξηση τόσο της εισπραξιμότητας όσο και των εσόδων.
Καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις μέτρων που θα επιφέρουν περαιτέρω αύξηση των εσόδων: Έκτακτη εισφορά στα πολύ υψηλά κέρδη, φόρο στο ηλεκτρονικό στοίχημα, εντατικοποίηση των ελέγχων των μεγαλοκαταθετών / φοροφυγάδων, μέτρα για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, ειδικό φόρο πολυτελείας, διαγωνισμό για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες τις οποίες η τρόικα ξέχασε συμπτωματικά επί πενταετία και άλλα.
Τα μέτρα αυτά όχι μόνο αυξάνουν τα έσοδα, αλλά ταυτόχρονα δεν δημιουργούν υφεσιακό αποτέλεσμα, αφού δεν μειώνουν ακόμη περισσότερο την ενεργό ζήτηση και δεν προσθέτουν περισσότερα βάρη στα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.
Συμφωνήσαμε, επιπλέον, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα. Με την ενοποίηση ταμείων και την κατάργηση διατάξεων που κακώς επιτρέπουν τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, γεγονός που αυξάνει το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δημιουργήσει το μεσοπρόθεσμο πρόβλημα βιωσιμότητάς τους, οφείλονται κατά κύριο λόγο σε πολιτικές επιλογές για τις οποίες σοβαρότατη ευθύνη φέρουν τόσο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις όσο και κυρίως η τρόικα (μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων κατά 25 δισ. ευρώ μέσω του PSI αλλά και υψηλότατη ανεργία που οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο ακραίο πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα από το 2010).
Τέλος, και παρά τη δέσμευσή μας προς τους εργαζόμενους να αποκαταστήσουμε άμεσα την ευρωπαϊκή νομιμότητα στην αγορά εργασίας που αποδιαρθρώθηκε πλήρως την τελευταία πενταετία υπό το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας, αποδεχθήκαμε να υλοποιήσουμε την εργασιακή μεταρρύθμιση μόνο μετά από διαβούλευση με τον ILO, που ήδη έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Με δεδομένα τα παραπάνω εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η επιμονή σε μονότονες δηλώσεις θεσμικών αξιωματούχων ότι η Ελλάδα δεν καταθέτει προτάσεις; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί αυτή η παρατεταμένη στάση ρευστότητας προς την Ελληνική οικονομία, τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι θέλει να σεβαστεί τις εξωτερικές της υποχρεώσεις, πληρώνοντας από τον Αύγουστο του 2014 περισσότερα από 17 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια (περίπου 10% του ΑΕΠ της) χωρίς καμία απολύτως εξωτερική χρηματοδότηση; Και, τέλος, ποια η σκοπιμότητα των συντονισμένων διαρροών ότι δεν είμαστε κοντά σε μια συμφωνία που θα βάλει ένα τέλος στην πανευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα που συντηρείται εξαιτίας του ελληνικού ζητήματος;
Η ανεπίσημη απάντηση από την μεριά ορισμένων είναι ότι δεν είμαστε κοντά σε συμφωνία επειδή η ελληνική πλευρά εμμένει στις θέσεις της για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αρνείται να προχωρήσει στην περαιτέρω μείωση των συντάξεων.
Οφείλω, λοιπόν, ορισμένες διευκρινήσεις.
Σ' ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, η θέση της ελληνικής πλευράς είναι ότι δεν είναι δυνατόν η νομοθεσία προστασίας των εργαζομένων στην Ελλάδα να μην ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά στάνταρ ή, πολύ περισσότερο, να παραβιάζει κατάφωρα την ίδια την ευρωπαϊκή εργατική νομοθεσία. Αυτό που ζητάμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Και γι' αυτό άλλωστε, πρόσφατα, προχώρησα και σε κοινή δήλωση για το θέμα με τον Πρόεδρο Ζ. Κλ. Γιούνγκερ.
Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο ζήτημα, αυτό των συντάξεων, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι απολύτως τεκμηριωμένη και λογική. Στην Ελλάδα οι συντάξεις έχουν μειωθεί σωρευτικά στα χρόνια του μνημονίου από 20% μέχρι και 48%, ενώ αυτή τη στιγμή το 44,5% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από το σταθερό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ και ένα ποσοστό, περίπου 23,1% των συνταξιούχων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι αυτή η εικόνα, αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα.
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους.
Η μη επίτευξη συμφωνίας, μέχρι στιγμής, δεν οφείλεται σε μια υποτιθέμενη άτεγκτη, αδιάλλακτη και ακατανόητη στάση της Ελλάδας. Αλλά στην επιμονή ορισμένων θεσμικών παραγόντων να καταθέτουν προτάσεις παράλογες και να δείχνουν παντελή αδιαφορία τόσο στην πρόσφατη δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού, όσο και στη δημόσια παραδοχή και των τριών θεσμών ότι θα υπάρξει η αναγκαία ευελιξία, ώστε να γίνει σεβαστή η λαϊκή ετυμηγορία.
Για ποιο λόγο όμως αυτή η επιμονή ;
Μια πρώτη αβίαστη σκέψη θα ήταν ότι η επιμονή οφείλεται στην επιθυμία ορισμένων να μη παραδεχθούν τα λάθη τους και να επιβεβαιώσουν εαυτούς παραγνωρίζοντας την αποτυχία τους. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δημόσια παραδοχή, πριν από λίγα χρόνια, του ΔΝΤ ότι έσφαλε στον υπολογισμό της ύφεσης που θα προκαλούσε το μνημονιακό πρόγραμμα. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτή είναι μια ρηχή προσέγγιση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το πείσμα ή την εμμονή κάποιων παραγόντων.
Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η πρώτη στρατηγική επιδιώκει την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης σε ένα πλαίσιο ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και των πολιτών της. Οι υπέρμαχοι αυτής της στρατηγικής ξεκινούν από το δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν να ζητείται από την νέα ελληνική κυβέρνηση να κάνει τα ίδια με την προηγούμενη –η οποία, δεν πρέπει να ξεχνάμε, απέτυχε παταγωδώς. Και ξεκινούν από αυτό το δεδομένο, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να καταργήσουμε τις εκλογές σε όσες χώρες βρίσκονται σε πρόγραμμα. Να αποδεχτούμε, δηλαδή, να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Καταλαβαίνουν ότι κάτι τέτοιο σημαίνει την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης. Σημαίνει εν τέλει την αρχή για την δημιουργία ενός τεχνοκρατικού τερατουργήματος, που θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη εντελώς ξένη προς τις ιδρυτικές της αξίες.
Η δεύτερη στρατηγική επιδιώκει ακριβώς αυτό: Τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της Ε.Ε.
Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν Υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Για όσες χώρες δε αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους.
Το πρόβλημα, όμως, που δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη της η δεύτερη αυτή στρατηγική είναι το υψηλό ρίσκο που επωμίζεται και τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί. Διότι όχι μόνο διακινδυνεύει να αποτελέσει την αρχή του τέλους για το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης, μετατρέποντας την ευρωζώνη από νομισματική ένωση σε ζώνη συναλλαγματικών ισοτιμιών, αλλά επίσης πυροδοτεί και μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που είναι πολύ πιθανό να μετασχηματίσει πλήρως τις οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες σε ολόκληρη τη Δύση.
Η Ευρώπη, λοιπόν, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε -με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης.
Ποια στρατηγική θα επικρατήσει; Εκείνη του ρεαλισμού για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας ή η στρατηγική της ρήξης και της διχοτόμησης;
Αν κάποιοι, πάντως, νομίζουν ή, θέλουν να πιστεύουν, ότι η απόφαση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα διαπράττουν μεγάλος λάθος. Θα τους πρότεινα απλώς να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;».
ethnos.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS