Τη σημασία της ελληνο-αιγυπτιακής συμφωνίας για την ΑΟΖ, τι συμβολίζει, τι συνέπειες επιφέρει και τους λόγους για τους οποίους θεωρείται ιστορική και πολύ σημαντική ανέλυσε ο διεθνολόγος Νίκος Φίλης.
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ για την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, ο κ. Φίλης είπε «είναι η μόνη νόμιμη και κανονική συμφωνία στη συγκεκριμένη περιοχή της Μεσογείου. Μέχρι τώρα είχαμε τις συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Είχαμε το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, το οποίο είναι προφανές πως ήταν αποτέλεσμα επιβολής της μίας πλευράς προς την άλλη. Τώρα, λοιπόν, έρχεται η Ελλάδα με την Αίγυπτο και προβαίνουν σε μια συμφωνία , η οποία είναι κανονική, είναι προϊόν συμβιβασμού. Είναι μια συμφωνία η οποία διεμβολίζει το τουρκολιβυκό σύμφωνο, γιατί το επικαλύπτει.»
Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι η δημιουργία μιας νομικής διαφοράς, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να πάρει αυτές τις δύο συμφωνίες και ενδεχομένως να πάμε στο δικαστήριο της Χάγης, υπογράμμισε.
«Αν η Τουρκία αισθάνεται τόσο σίγουρη ότι η συμφωνία της με τη Λιβύη είναι μια κανονική συμφωνία και υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο, τότε φαντάζομαι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα οι δύο συμφωνίες αυτές να τεθούν υπόψη του δικαστηρίου της Χάγης και αυτό να κρίνει ποια είναι νόμιμη.»
Δεν είμαστε κοντά σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά έχουμε ένα νέο δεδομένο στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτίμησε ο κ. Φίλης.
Η τμηματική οριοθέτηση επελέγη, όπως είπε ο κ. Φίλης, διότι η Αίγυπτος δεν επιθυμούσε την ολική οριοθέτηση αυτή τη στιγμή. Επίσης, η τμηματική οριοθέτηση δεν είναι οριστική. Οπότε κάλλιστα θα μπορούσαν ένα κομμάτι της Ρόδου που μένει εκτός και το Καστελλόριζο να συμπεριληφθούν σε μια μελλοντική διευθέτηση.
«Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε σαν προτεραιότητα να διεμβολίσουμε το τουρκολιβυκό σύμφωνο.»
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/ellada/nikos-filis-giati-symfonia-ellada-aigyptos-aoz-istoriki
ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ Η ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΦΙΛΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ – ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ
Στις διερευνητικές συζητήσεις που έχει κάνει ο Αλέξης Τσίπρας με τα στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησής του για το πως βλέπουν την περίπτωση του ανασχηματισμού και ποιους συγκεκριμένα προτείνουν να φύγουν ή να αναλάβουν, ξεχωριστό ρόλο έπαιξε και το όνομα του τέως Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη.
Ο ίδιος ο κ. Φίλης θεωρεί ότι φαγώθηκε όχι εξ αιτίας του έργου του σαν Υπουργός Παιδείας, αλλά επειδή ήρθε σε κόντρα με την Εκκλησία και με συγκεκριμένα κέντρα και λόμπυ για διάφορες δηλώσεις του. Έτσι αν δεν απαιτεί, πάντως σίγουρα έχει αφήσει να φανούν οι προθέσεις του να συμμετέχει ξανά στην κυβέρνηση –σε άλλο Υπουργείο πλέον- σε περίπτωση ανασχηματισμού.
Ο Αλέξης Τσίπρας από την μεριά του, έχει αποφύγει να πάρει καθαρή θέση για μια τέτοια προοπτική καθώς σταθμίζει πολλά αλληλοσυγκρουόμενα πράγματα στην όλη ιστορία.
Ο πρωθυπουργός ξέρει πως η περίπτωση Υπουργοποίησης του Νίκου Φίλη, θα συναντήσει πολλές αντιδράσεις και όχι μόνο εκτός κόμματος και κυβέρνησης.
Ήδη από την προηγούμενη θητεία του Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας, ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ το θεωρούμενο πιο συντηρητικό, αλλά και προσωπικά ο Υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, είχαν αντιδράσει έντονα και είχαν ζητήσει την αποπομπή του Νίκου Φίλη από την κυβέρνηση, με αφορμή τόσο την κόντρα του τελευταίου με την Εκκλησία όσο και με κάποιες τοποθετήσεις του, όπως ειδικά εκείνης για την γενοκτονία των Ποντίων.
Αυτή όμως είναι η μια όψη του νομίσματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας που καίγεται αυτή την στιγμή όσο ποτέ άλλοτε να διατηρήσει τις ισορροπίες στην κυβέρνηση και φυσικά και στον ΣΥΡΙΖΑ, παίρνει σοβαρά υπ’ όψιν του ένα γεγονός:
Το ότι δηλαδή ο Νίκος Φίλης είναι - αν όχι εκπρόσωπος - τουλάχιστον ένα από τα βασικά στελέχη της τάσης του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια τάση που μόνο αμελητέα δεν είναι από πλευράς ποσότητας και δυναμικής στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και που σίγουρα δεν μπορεί να την αγνοήσει και πολύ περισσότερο να την έχει «απέναντί του» ο Αλέξης Τσίπρας. Μια ακόμα δύσκολη επιλογή λοιπόν για τον Αλέξη Τσίπρα, για την περίπτωση που αποφασίσει ανασχηματισμό της κυβέρνησης, που σε συνδυασμό με μια σειρά άλλες περιπτώσεις κάνουν τον πρωθυπουργό ιδιαίτερα διστακτικό στο να πάρει οποιαδήποτε απόφαση σχετικά.