Μοιάζει με πρωταπριλιάτικο ψέμα αλλά δεν είναι… Χθες Τρίτη και 13, έμελλε να γραφτεί ο επίλογος μίας υπέροχης και μοναδικής διαδρομής (ελπίζουμε ότι θα επιστρέψει κάποια στιγμή…) στο χώρο του αθλητισμού.

Μετά από 35 χρόνιας προσφοράς του στον Γ.Α.Σ. Ιάλυσος και στο δωδεκανησιακό αθλητισμό, ο Γιώργος Χατζηκαλημέρης αποφάσισε να παραιτηθεί από την ομάδα της καρδιάς του. Από την ομάδα, την οποία υπηρέτησε πιστά για 35 συναπτά έτη. Η ζωντανή ιστορία του μπασκετικού Γ.Α.Σ. Ιάλυσος αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα, την οποία υπηρέτησε πιστά απ’ όλα τα πόστα. Ο Γιώργος Χατζηκαλημέρης έκανε τα πάντα στον Γ.Α.Σ.. Ήταν προπονητής, μέλος της διοίκησης, φύλακας, φροντιστής, φίλαθλος, οπαδός και σύμβουλος. Με λίγα λόγια ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές και η απόφαση του να αποχωρήσει από το σωματείο, προκάλεσε πάρα μα πάρα πολλά ερωτηματικά, αλλά για όσους ξέρουν προφανώς κάτι δεν πήγαινε καλά τον τελευταίο καιρό. Να θυμίσουμε ότι πριν από λίγο καιρό την παραίτηση του υπέβαλε και ο νυν πρόεδρος Στέργος Στεργάκης. Στην επίσημη ανακοίνωση του, ο έμπειρος προπονητής ανέφερε τα εξής.
«Με την παρούσα επιστολή σας γνωστοποιώ την παραίτηση μου από το τμήμα Μπάσκετ του Ιστορικού Γ.Α.Σ. Ιάλυσος, μετά από 35 χρόνια ανιδιοτελούς και αφιλοκερδούς προσφοράς μου στο χώρο αυτό. Αποτελώ έναν από τους πολλούς που συμμετείχαν στο χτίσιμο της ιστορίας ποδοσφαίρου και μπάσκετ την οποία διατηρήσαμε όλοι όσοι υπηρετήσαμε εθελοντικά μέσα από πολλές ιδιότητες, όπως: την ιδιότητα του προέδρου, μέλους των διοικητικών συμβουλίων υποστηρικτών φιλάθλων, φίλων, απλών ανθρώπων και των χορηγών που συνέδραμαν με υποστηρικτικό έργο καταλυτικά.
Ανιδιοτελή προσφορά την οποία δεν αμφισβήτησε ποτέ κανένας. Η ιστορική διαδρομή μου στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του συλλόγου μας είναι γνωστή σε τοπικό, Νομαρχιακό, Περιφερειακό, Εθνικό επίπεδο και χαίρει εκτίμησης και σεβασμού όλων, ακόμα και έξω από τα σύνορα της χώρας μας. Μια αθλητική και πολιτιστική και ιδιαίτερα, -ας μου επιτραπεί ο όρος «μπασκετική» ιστορική διαδρομή, με προσφορά μου 35 ολόκληρα χρόνια που σαφώς, κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει και να τη διαστρεβλώσει να την οικειοποιηθεί, πράγμα εξάλλου, που είναι αδύνατον και δεν θα το επέτρεπα ούτε εγώ ο ίδιος να συμβεί. Άλλα ούτε και ο μπασκετικός κόσμος.
Η προσωπικότητά μου και ο δημοκρατικός μου χαρακτήρας, με καταστούν ικανό στο να ακούω, να αφουγκράζομαι, να σέβομαι απόψεις και σκέψεις άλλων ανθρώπων, για να γίνομαι καλύτερος. Όμως, σε συγκεκριμένες στιγμές, καταστάσεις και γεγονότα, η γνώμη και η εμπειρία ατόμων πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, προέχουν και είναι αυτά που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη προ της λήψης βαρυσήμαντων αποφάσεων ή και ενεργειών.
Επίσης, οι ανθρώπινες σχέσεις, η παιδεία, ο σεβασμός διάπλαση υγειών χαρακτήρων και η αξιοπρέπεια αποτέλεσαν για μένα θεμέλια στη ζωή μου. Ο πολιτισμός, ο αθλητισμός και ειδικότερα το μπάσκετ με σμίλεψαν όλα αυτά τα χρόνια, διεύρυναν το μυαλό μου και την προσωπικότητα μου και μου δίδαξαν πάρα πολλά.
Από τα αρνητικά έμαθα και τα ξεχνάω όσο μπορώ κρατώντας τα θετικά να συνεχίσω όπως πραγματικά μου αξίζει σαν προπονητή και ιδιαίτερα σαν άνθρωπο. Και αυτό το έπραξα γιατί ο εγωισμός πολλές φορές τυφλώνει τους ανθρώπους και τους κάνει να μην μπορούν να δουν ξεκάθαρα τις περιστάσεις, να μη μπορούν να αξιολογούν αντικειμενικά ανθρώπους και προσφορές τους, να μην μπορούν να αξιολογήσουν τις τρέχουσες κα μελλοντικές καταστάσεις συλλογικά όπως και τις προοπτικές. Επομένως, δεν μιλάμε για διορατικότητα, αλλά για εγωισμό και υποκειμενισμό.
Δεν τοποθέτησα ποτέ τον εαυτό μου πάνω από το καλό του συλλόγου για προσωπικές μου φιλοδοξίες. Επιδίωκα πάντα την συνεργασία και την ενότητα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά και από ψυχής:
Τους γονείς και τα παιδιά που όλο αυτό το διάστημα συνεργαστήκαν και στήριξαν την προσπάθειά μου για το σύλλογο, τους αγώνες και την πορεία των ομάδων.
Τους φίλους συνεργάτες μου της επιτροπής τμήματος καλαθοσφαίρισης για τη συνεργασία και τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλαμε μαζί ,καθώς και τους αξιόλογους εξωτερικούς συνεργάτες- εθελοντές- χορηγούς για τη στήριξη του μεγάλου οικοδομήματος «Γ.Α.Σ ΜΠΑΣΚΕΤ ΙΑΛΥΣΟΣ»
Ιδιαίτερα μεγάλο ευχαριστώ και πολλά συγχαρητήρια στους θαυμάσιους προπονητές και συνεργάτες μου που όλα αυτά τα χρόνια προσέφεραν στο σύλλογο μας.
Να ευχαριστήσω τους αθλητές και αθλήτριες για την τεράστια προσπάθειά τους, και την άψογη πορεία που είχαμε μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Μια πορεία μέσα από την οποία αναδείχθηκαν σημαντικοί αθλητές και προπονητές αλλά κυρίως δημιουργηθήκαν αξιέπαινοι χαρακτήρες με αξιοπρέπεια και ήθος.
Ευχαριστώ τους γηγενείς προπονητές του συλλόγου μας Παναγιώτη Παπακώστα Χρήστο Αβεκλούριο, Ελένη Κυπραίου, Μαρία Λαού για την πάρα πολύ καλή προσπάθεια, δουλειά τους και αφοσίωση στο άθλημα που είτε σαν αθλητές-τριες είτε
σαν προπονητές-τριες συνεργαζόμενοι, βγήκαμε αλώβητοι. Τους σέβομαι και τους αγαπώ είναι μέρος της καρδιάς μου και θα τους στηρίζω πάντα όπως με στήριξαν και αυτοί όλα αυτά τα χρόνια συνεργασίας μας.
Να τους ευχηθώ, καλή συνέχεια, καλή επιτυχία, υγεία και ευτυχία. Κλείνοντας να ευχαριστώ για τη στήριξη και συνεργασία, τη Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου το Δήμο Ρόδου, το Δ.Ο.Π.Α.Ρ, τη Δημοτική Κοινότητα Ιαλυσού, τον πρώην Δήμο Ιαλυσού το Δ.Ο.Α.Ν. την Ε.Ο.Κ, την Τ.Ε. Ε.Ο.Κ., το Σ.Δ.Κ.Δ. το Σ.Κ.Κ.Δ., όλους τους παράγοντες προπονητές προπονήτριες και αθλητές – αθλήτριες όλων των συλλόγων του Νομού μας και όχι μόνο καθώς και τα ΜΜΕ για τη στήριξη και προβολή των επιτυχιών μας και γενικά της πορείας μας. Τέλος ευχαριστώ θερμά τον πρόεδρο του Γ.Α.Σ. Ιάλυσος για τη στήριξη και για τη ευκαιρία που μας έδωσε να δημιουργήσουμε το αξιοζήλευτο οικοδόμημα του τμήματος μπάσκετ του ιστορικού συλλόγου μας.
Είναι πάρα πολλοί γνωστοί και άγνωστοι που στήριξαν κατά καιρούς την προσπάθεια μας σε όλους εσάς ένα μεγάλο ευχαριστώ. Για οποιαδήποτε βοήθεια και στήριξη των προσπαθειών σας, θα είμαι παρών και αρωγός με γνώμονα πάντα το σεβασμό, το διάλογο, την πίστη στο άθλημα και την ορθή λειτουργία από όποια θέση και να βρίσκομαι».

Ο Μιχάλης Χατζηκαλημέρης, στα 25 του «Με φόρα από τη Ρόδο», όπως ήταν και ο τίτλος στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Γλυκές Αλχημείες, έχει ήδη 5 χρόνια διαδρομής στο γλυκό κόσμο της γεύσης, δουλεύοντας στα… καλύτερα!

Αγγλία, Μύκονο, Αθήνα, Σαντορίνη που βρίσκεται φέτος… Δίνοντας πολύ ενέργεια, παραβλέποντας ώρες δουλειάς, με χαμόγελο και πειθαρχία σε εποχές που είναι δύσκολες, αλλά αποδεικνύουν ότι ακόμα κι έτσι αν είσαι αστέρι θα φανεί!

Μίλησα μαζί του από το τηλέφωνο στη Σαντορίνη και διακόψαμε τρεις φορές μέχρι να γίνει αυτή η κουβέντα αφού η δουλειά είναι ασταμάτητη. Ταλέντο και πολύ δουλειά χρειάζεται άλλωστε και δεν είναι κανείς που αν τα έχει αυτά δεν θα πετύχει!

Με το Στέλιο Παρλιάρο

Από μικρός θέλατε να γίνετε ζαχαροπλάστης;
Από μικρός βοηθούσα τη μητέρα μου όταν έφτιαχνε εκείνα τα ωραία γλυκά στην κουζίνα του σπιτιού μας. Στα 16 μου, στις γιορτές των Χριστουγέννων, πήγα να δουλέψω για χαρτζιλίκι, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί βρέθηκα ξαφνικά σ’ ένα γλυκό κόσμο ο οποίος όμως δεν είχε καμιά σχέση με την κουζίνα του σπιτιού μας. Ήταν περίπλοκος, εξειδικευμένος, αλλά μετά το πρώτο μου ξάφνιασμα είδα ότι μου άρεσε. Τελείωσα το Λύκειο και ήθελα να πάω στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Μέχρι να βγουν όμως τα αποτελέσματα είχα κάνει αίτηση και με πήραν στην κρατική σχολή ζαχαροπλαστικής στη Ρόδο, τη ΟΤΕΚ. Πήγα, συνέχισα και ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Πήρα τις σωστές βάσεις από ζαχαροπλάστες που ήταν παράλληλα και επαγγελματίες στην ελεύθερη αγορά και είμαι πολύ τυχερός γι αυτό.

Μετά πως συνεχίσατε, πώς και ήταν τόσο γρήγορη η εξέλιξή σας;
Από την αρχή κυνήγησα να κάνω την πρακτική μου όχι σε μεγάλα ξενοδοχεία από πλευράς ονόματος, αλλά εκεί που υπήρχε ζαχαροπλάστης που θα μπορούσα να διδαχτώ από κείνον. Έτσι τη δεύτερη χρονιά της πρακτικής μου την έκανα στο Palladium, κοντά στον Θανάση Τσαγκλιώτη, έναν μεγάλο δάσκαλο για μένα όπου κοντά του άλλαξε η κοσμοθεωρία μου και πήρα καλές βάσεις γρήγορα. Την επόμενη χρονιά πήγα ως επαγγελματίας πια στο Sheraton Rhodes Resort όπου κι εκεί δούλεψα δίπλα σε δάσκαλό μου από τη σχολή.

Και ύστερα ετοιμάσατε βαλίτσες για την Αγγλία και το Λονδίνο και δουλέψατε σε πεντάστερα ξενοδοχεία δίπλα σε διακεκριμένους σεφ!
Το χειμώνα του 2012 μου δόθηκε η ευκαιρία, μέσω του Θανάση Τσιγκλιώτη που ήταν ήδη στην Αγγλία, να πάω κι εγώ, να περάσω δοκιμαστικό και να με πάρουν   στην αλυσίδα Dorchester collection που έχει 11 ξενοδοχεία σε Ευρώπη και Αμερική. Δούλεψα πρώτα στο Άσκοτ στο ξενοδοχείο Coworth Park και τον επόμενο χρόνο σε ξενοδοχείο της εταιρίας στο Λονδίνο το Colchester.  Ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για μένα, κάτι σαν μεταπτυχιακό, με ωρίμασε, προσαρμόστηκα γρήγορα και μάλιστα έγινα υπεύθυνος του τμήματος afternoon tea που για τους Άγγλους έχει ιδιαίτερη σημασία. Έφτασα και να αναλαμβάνω να κατατοπίσω όποιον νέο ερχόταν στη δουλειά ενώ στο τέλος του δεύτερου χρόνου μου έδωσαν και προαγωγή. Εκείνη την περίοδο όμως για προσωπικούς λόγους επέστρεψα στην Ελλάδα, στην Αθήνα.

Μεγάλη απόφαση να φύγετε από εκεί που πηγαίνατε τόσο καλά!
Κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμα πώς το έκανα!

Ωστόσο επιστρέφοντας στην Αθήνα είχατε άφθονες προτάσεις!
Ναι, ανέλαβα ένα καφέ μπιστρό για δύο μήνες και μετά έφυγα για τη Μύκονο όπου είχα πρόταση από το Nammos, ένα από τα πιο γνωστά beach bar  και restaurant στον κόσμο. Το χειμώνα επέστρεψα στην Αθήνα, στο  ζαχαροπλαστείο που δημιούργησε ο Θανάσης, την επόμενη σαιζόν πάλι στο Nammos ως υπεύθυνος ζαχαροπλαστείου πια σε ομάδα έξη ατόμων. Το χειμώνα του 2015 ανέλαβα ξανά το μπιστρό  στην Αθήνα και τώρα βρίσκομαι στη Σαντορίνη στην αλυσίδα ξενοδοχείων Andronis όπου είμαι στην Οία,  στο κεντρικό ζαχαροπλαστείο που τροφοδοτεί με γλυκά και ψωμί όλα τα πολυτελή ξενοδοχεία του Ομίλου.

Στο μεταξύ έχετε δώσει συνεντεύξεις σε αθηναϊκά περιοδικά, έχετε συνεργαστεί με τον Στέλιο Παρλιάρο … Η πορεία σας ήταν γρήγορα ανοδική!
Πέρυσι το χειμώνα ταξίδεψα στο Παρίσι με τη σοκολάτα Ballerina για ένα σεμινάριο εκπαίδευσης μ΄ ένα πολύ δυνατό γκρουπ γνωστών επαγγελματιών όπως ο Στέλιος Παρλιάρος, ο Χρονόπουλος, ο Πλατινός… Ο κ. Παρλιάρος είναι πολύ φιλικός στη συμπεριφορά του, συνέχισα στα δικά του σεμινάρια στην Αθήνα, κι έγινα βοηθός του. Ήρθα κι εγώ μαζί του στη Ρόδο με τη Lurpak, και είχα την τιμή να με επιλέξει για συνεντεύξεις στο περιοδικό Γλυκές Ιστορίες και στη συνέχεια στο περιοδικό του Γλυκές Αλχημείες…

Όπου ο τίτλος που έβαλαν στη συνέντευξη που δώσατε ήταν: «Με φόρα από τη Ρόδο»! Πόση φόρα πήρατε λοιπόν, πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε στα 25 σας ως εδώ;
Για μένα η δουλειά μου είναι δημιουργία, ενέργεια, χαρά. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που επέλεξα να γίνω ζαχαροπλάστης. Πρέπει να έχεις μεγάλα αποθέματα ενέργειας και όρεξης για να μαθαίνεις μέσα από τα διάφορα πόστα που βρίσκεσαι κάθε φορά. Κάθε πόστο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες είτε είναι ξενοδοχείο, είτε είναι μπιστρό ή εστιατόριο, στο τέλος απευθύνεσαι πάτα στον καταναλωτή. Πρέπει να συνεργάζεσαι στενά με τους δασκάλους σου, να τους σέβεσαι και να μη μετράς ώρες δουλειάς.

Ποια γλυκά σας αρέσει να φτιάχνετε περισσότερο;
Προτιμώ τα γλυκά που αποτελούνται από πολλά στοιχεία, με εναλλαγές στη γεύση. Και βέβαια είμαι λάτρης της σοκολάτας όπως και πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδίως μαζί με φρούτα. Προσπαθώ οι δημιουργίες μου να είναι ισορροπημένες και ελαφριές και να μην κουράζουν αυτόν που τις γεύεται. Μ΄ αρέσει να παντρεύω περίεργες γεύσεις και να βγάζω κάτι ιδιαίτερο.

Τι θα λέγατε σε άλλους νέους ανθρώπους που θέλουν να μπουν σ΄ αυτό τον γλυκό κόσμο;
Να μην το αντιμετωπίσουν σαν εργασία, αλλά σαν δημιουργία. Δεν είναι όμως απλά ένα δημιουργικό επάγγελμα. Αν δεν αντέχεις στην πίεση δεν μπορείς να μπεις στην κουζίνα. Και βέβαια δεν μετράς ώρες δουλειάς. Το αποτέλεσμα όμως σε επιβραβεύει πάντα.