Ο Κώστας Δήμου, είναι ένας από τους ανθρώπους που όταν τον γνωρίσεις, δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις.

Είναι η στάση του προς την ζωή τέτοια που μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη για όλους μας.

Σήμερα, βρίσκεται στην 5η θέση του κόσμου στην Άρση Βαρών σε πάγκο.
Σε 25 μέρες, θα βρίσκεται στην Μαλαισία για αγώνες στο άθλημά του και το καλοκαίρι, θα βρίσκεται στην Παραολυμπιάδα του Ρίο, όπου και θα στοχεύσει σε ένα μετάλλιο.

Δύσκολος στόχος, υψηλός στόχος, αλλά ο Κώστας Δήμου αυτά τα στοιχήματα τα κερδίζει γιατί αυτό ακριβώς είναι.

Ένας νικητής της ζωής.

Πριν από 7 χρόνια σαν σήμερα, η μοίρα του έπαιξε ένα από εκείνα τα βρώμικα παιχνίδια της. 
Ο πολίστας του Εθνικού Πειραιά και του Παναθηναϊκού μετέπειτα, μετά από ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του στο δρόμο για την Άμφισσα, για πρώτη φορά, δεν ένιωθε τα πόδια του.

Η ζωή του σώθηκε χάρη στη δύναμη της ψυχής του και το πείσμα του όμως θα έπρεπε πια να μάθει σε έναν καινούριο τρόπο ζωής καθώς η ζημιά που είχε υποστεί στην σπονδυλική του στήλη δεν του επέτρεψε να ξαναπερπατήσει.

Ο Κώστας κι ο αθλητισμός, έννοιες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους αφού μέχρι το ατύχημά του ήταν ένας από τους πλέον ικανούς φουνταριστούς στο πόλο, έχοντας κατακτήσει τίτλους με τον Εθνικό Πειραιά και φορώντας το σκουφάκι του Παναθηναϊκού όταν τραυματίστηκε.

Κι αν κάποιος πίστευε πως ο Κώστας μετά το ατύχημά του και τα καινούρια δεδομένα θα παραιτούταν από τον αθλητισμό, ήταν γελασμένος.

Ο «Godzilla» όπως χαϊδευτικά τον λένε οι φίλοι του, βρήκε την δύναμη να επανέλθει και να διαπρέψει στον αθλητισμό αλλά παράλληλα να παραδίδει μαθήματα ψυχικής δύναμης σε όλους μας!

Μακριά από μιζέριες, ψευτό-οίκτους και μάσκες, ο Κώστας είναι αυτός που ήταν πάντα και οι φίλοι του καμαρώνουν γι’αυτόν και περιμένουν εκείνο το μετάλλιο… από την κορυφή του κόσμου!

Ο ίδιος σήμερα το πρωί, έγραψε στο Facebook του :

«Σαν σήμερα πριν 7 χρόνια και τέτοια ώρα, ζούσα κάτι το οποίο δεν εύχομαι να ζήσει ούτε ο εχθρός μου. Για πρώτη φορά μετά από ένα ατύχημα, δεν ένιωθα τα πόδια μου και ήμουν μέσα σε παγωμένο νερό, 10 μέτρα κάτω από έναν αγροτικό δρόμο που δεν πέρναγε ψυχή, παγωμένος και ανύμπορος περιμένοντας να γίνει κάποιο θαύμα και να με βρει κάποιος εκεί στο πουθενά, γιατί από την μια ήθελα να ζήσω για μένα και για την οικογένειά μου και από την άλλη ένιωθα την ζωή μου να φεύγει. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και αφού κατάφερα να αντέξω άλλες 3 ώρες μέσα στο κρύο, το θαύμα που ζήτησα έγινε και με βρήκανε.
Τώρα, μετά από 7 χρόνια, έχω δει κι έχω νιώσει και έχω ζήσει διάφορες συμπεριφορές που στην αρχή με ρίχνανε αλλά κατάφερνα όπως πάντα να τα ξεπερνάω.
Γι’αυτό ήθελα να πω ότι όποιος δεν με σέβεται σαν άνθρωπο και πιστεύει ότι αυτός μπορεί να με λυπάται δεν κάνει ούτε για να του μιλάω και δίπλα μου θα έχω ανθρώπους μόνο που με σέβονται, με αγαπάνε και δεν ντρέπονται που είναι μαζί μου, γιατί δυστυχώς το έχω δει και αυτό σε αυτόν τον τέλειο και ψεύτικο κόσμο και φυσικά με αυτούς που με βλέπουν σαν τον Κώστα Δήμου όπως και πριν γιατί πολύ απλά είμαι ο ίδιος.
Και κάτι ακόμα. Δεν είμαι ήρωας γιατί οι ήρωες είναι κάτι άλλο. Είμαι απλά έναν δυνατός άνθρωπος που από τύχη κι επειδή ήθελα πολύ να ζήσω τα κατάφερα και ότι πρόβλημα και αν συναντώ προσπαθώ να το ξεπερνώ γιατί αυτό έχω μάθει από μικρός να κάνω. Never Give Up and moving forward».