Oι επιχειρήσεις που ως τα τέλη του 2016 είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 20.000 ευρώ με καθυστέρηση τουλάχιστον 90 ημερών ή οφειλή που ρυθμίστηκε μετά την 1η Ιουλίου του 2016, θα έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου το οποίο και θα εξεταστεί το μεσημέρι της Παρασκευής από τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής.

Παρά τις αντιρρήσεις που εξέφρασαν οι τράπεζες, δίνεται η δυνατότητα ένταξης όλων των επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως μεγέθους, με συνολικές οφειλές έως 31/12/16 από 20.000 ευρώ και άνω. Σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού, αυτή μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και εάν αιτηθεί προς τούτο το 50% των πιστωτών μιας επιχείρησης. Στο άρθρο 16 προβλέπεται πως με απόφαση των υπουργών Οικονομίας, Οικονομικών και Εργασίας, μπορεί να θεσπισθεί, για πρόσωπα, των οποίων οι συνολικές προς ρύθμιση οφειλές δεν ξεπερνούν το ποσό των 50.000 ευρώ, άλλη διαδικασία ρύθμισης και όχι η διαδικασία μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας ηλεκτρονικής υποβολής και διαχείρισης αιτήσεων που αναπτύσσεται στην ιστοσελίδα της ΕΓΔΙΧ με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Διοικητικής Υποστήριξης του Υπουργείου Οικονομικών (ΓΓΠΣ και ΔΥΥΠΟΙΚ). Η πρόταση ρύθμισης, καθώς και η αξιολόγηση της βιωσιμότητας του οφειλέτη με χρέη 20.000-50.000 ευρώ, θα γίνεται μέσω αυτοματοποημένου συστήματος ή με «απλοποιημένο τρόπο», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σχέδιο νόμου.

Είναι φανερό πως ο νόμος έχει στόχο να εντάξει όσο το δυνατόν περισσότερους μέσα στο αυτοματοποιημένο σύστημα, εξού και θέτει το όριο στα 20.000 ευρώ. Επίσης προβλέπεται η δυνατότητα ρύθμισης χρεών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία μέχρι και σε 120 μηνιαίες δόσεις, με ελάχιστη καταβολή 50 ευρώ, στοιχείο που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για πολλές επιχειρήσεις. Ας σημειωθεί πως η ένταξη στον εξωδικαστικό συμβιβασμό δίνει προστασία στους μικρούς πιστωτές, οι οποίοι μπορούν να διεκδικήσουν στο ακέραιο το σύνολο των απαιτήσεών τους. Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου προβλέπεται πως οι πιστωτές και ο οφειλέτης μπορούν να διαμορφώσουν ελεύθερα το περιεχόμενο της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών, ενώ τα δικαιώματα των προνομιούχων πιστωτών διατηρούνται υπέρ της απαίτησής τους, όπως αυτή διαμορφώνεται με τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών.

Πώς θα γίνει το «κούρεμα» έως 95% σε πρόστιμα και τόκους υπερημερίας

Υποχρεωτικοί κανόνες
Η ελεύθερη διαμόρφωση του περιεχομένου της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών υπόκειται στις ακόλουθες εξαιρέσεις (υποχρεωτικοί κανόνες):
(α) Οι ρυθμίσεις της σύμβασης εξωδικαστικής αναδιάρθρωσης οφειλών δεν επιτρέπεται να φέρουν οποιονδήποτε πιστωτή σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρισκόταν σε περίπτωση ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη.
(β) Οι πιστωτές των οποίων οι απαιτήσεις ρυθμίζονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών, λαμβάνουν ποσά και άλλα τυχόν ανταλλάγματα ισάξια με τα ποσά που προβλέπεται ότι θα ελάμβαναν κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων σε περίπτωση ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και των συνοφειλετών.
(γ) Ποσά και άλλα ανταλλάγματα που απομένουν προς διανομή μετά την κατά προτεραιότητα διανομή ποσών και άλλων ανταλλαγμάτων, διανέμονται σε όλους τους πιστωτές συμμέτρως κατά το μέρος των απαιτήσεών τους που απομένει ανεξόφλητο.

Πριν ξεκινήσει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, από τις απαιτήσεις των πιστωτών, όπως αναφέρεται στο σχέδιο νόμου, προαφαιρούνται:
αα) το σύνολο των τόκων υπερημερίας των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα,

ββ) ποσοστό 95% των απαιτήσεων του Δημοσίου από πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από τη φορολογική διοίκηση και ποσοστό 85% των απαιτήσεων του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης από προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής..

Σε ότι αφορά τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου υπέρ πιστωτικών ιδρυμάτων, του Εθνικού Ταμείου Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (Ε.ΤΕ.ΑΝ. Α.Ε.), καθώς και οποιουδήποτε άλλου φορέα του δημόσιου τομέα που έχει χορηγήσει εγγύηση για δάνεια οποιουδήποτε είδους, ακολουθούν τις απαιτήσεις υπέρ των οποίων χορηγήθηκαν, όπως οι απαιτήσεις αυτές ρυθμίζονται με τη συμφωνία.
Αν δεν τηρηθεί η συμφωνία αναδιάρθρωσης από τον οφειλέτη, οι φορείς ευθύνονται μόνο για την καταβολή του αντίστοιχου εγγυημένου ποσοστού του ανεξόφλητου κεφαλαίου, σύμφωνα με τους όρους της χορήγησης της εγγύησης.

Τι προβλέπεται για τους μικρούς πιστωτές και τους εργαζόμενους

Σε περίπτωση που οι απαιτήσεις ενός πιστωτή υπερβαίνουν ποσοστό 85% των συνολικών απαιτήσεων κατά του οφειλέτη, η αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης προωθείται στον εν λόγω πιστωτή προκειμένου να υπάρξει διμερής διαπραγμάτευση.
Επίσης στο σχέδιο νόμου αναφέρεται πως πιστωτές οι απαιτήσεις των οποίων (α) δεν υπερβαίνουν ατομικά για κάθε πιστωτή το ποσό των 2.000.000 ευρώ και ποσοστό 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη και (β) δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το ποσό των 20.000.000 ευρώ και ποσοστό 15% του συνολικού χρέους του οφειλέτη δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών.

1 Κάθε οφειλέτης εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που περιλαμβάνονται στα άρθρα 2 και 3 του παρόντος μπορεί να υποβάλει αίτηση για την υπαγωγή του στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών έως την 31η Δεκεμβρίου 2018. Αποκλείεται η υποβολή δεύτερης αίτησης από τον ίδιο οφειλέτη όσο εκκρεμεί η πρώτη ή μετά τη σύνταξη πρακτικού περαίωσης της διαδικασίας από το συντονιστή κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 8 παρ. 16 ή πρακτικού αποτυχίας για οποιονδήποτε από τους προβλεπόμενους στον παρόντα νόμο λόγους.

2 Η αίτηση για την υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών υποβάλλεται από τον οφειλέτη ηλεκτρονικά στην Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ) με τη χρήση ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας, η οποία θα τηρείται στην ιστοσελίδα της ΕΓΔΙΧ. Τα δεδομένα του οφειλέτη τηρούνται στη βάση δεδομένων της ΕΓΔΙΧ για τρία χρόνια από τη λήξη της εκτέλεσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών ή από την ακύρωσή της ή από την τελεσιδικία της απόφασης που απορρίπτει την αίτηση επικύρωσής της.

Σε περίπτωση που η αίτηση του οφειλέτη δεν καταλήξει σε σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών τα δεδομένα του διαγράφονται από το ηλεκτρονικό αρχείο της ΕΓΔΙΧ τρία έτη μετά την υποβολή τους. Η ΕΓΔΙΧ ορίζεται ως υπεύθυνος επεξεργασίας για την τήρηση και την επεξεργασία των ανωτέρω δεδομένων σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2472/1997 (Α’ 50).

Προστασία
• Η ένταξη στον εξωδικαστικό συμβιβασμό δίνει προστασία στους μικρούς πιστωτές, οι οποίοι μπορούν να διεκδικήσουν στο ακέραιο το σύνολο των απαιτήσεών τους.
• Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου προβλέπεται πως οι πιστωτές και ο οφειλέτης μπορούν να διαμορφώσουν ελεύθερα το περιεχόμενο της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών, ενώ τα δικαιώματα των προνομιούχων πιστωτών διατηρούνται υπέρ της απαίτησής τους, όπως αυτή διαμορφώνεται με τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών.
Δεδομένο
• Σε περίπτωση που η αίτηση του οφειλέτη δεν καταλήξει σε σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών τα δεδομένα του διαγράφονται από το ηλεκτρονικό αρχείο της ΕΓΔΙΧ τρίαέτη μετά την υποβολή τους.
Η ΕΓΔΙΧ ορίζεται ως υπεύθυνος επεξεργασίας για την τήρηση και την επεξεργασία των ανωτέρω δεδομένων σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2472/1997 (Α’ 50).

Imerisia.gr

Με επιπλέον πρόστιμο, σχεδιάζει το υπουργείο Εργασίας, να ανακόψει το τεράστιο πρόβλημα της πλημμελούς δηλωμένης μερικής απασχόλησης.

Το μέγεθος του προβλήματος αυξάνεται διαρκώς αφού οι έλεγχοι που διεξάγει το Σώμα Επιθεώρησης της Εργασίας (ΣΕΠΕ), σε ένα ποσοστό 40 – 45% εντοπίζουν παραβάσεις που σχετίζονται με το ωράριο εργασίας. Σε αυτή την περίπτωση, υποκρύπτεται η… ψεύτικη μερική απασχόληση. Δηλαδή, οι εργοδότες ενώ έχουν δηλώσει τον εργαζόμενο για τετράωρη απασχόληση, τον αξιοποιούν με όρους κανονικού ωραρίου. Ο λόγος που έχουν επιλέξει αυτή τη λύση οι εργοδότες, είναι ότι έτσι ξεφεύγουν από την αδήλωτη εργασία και του προστίμου των 10.550 ευρώ ανά περίπτωση.

Αντίθετα, με τον τρόπο αυτό, η υπέρβαση ωραρίου, τιμωρείται με πρόστιμο μόλις 500 ευρώ… Άρα συμφέρει τους εργοδότες, να δηλώνουν τους εργαζόμενούς τους για τετράωρη απασχόληση, να τους απασχολούν πλήρες οκτάωρο και αν ελεγχθούν να πληρώσουν ένα πολύ μικρό πρόστιμο. Το υπουργείο Εργασίας, διαπιστώνοντας την έξαρση που έχει λάβει το φαινόμενο, ετοιμάζει ξεχωριστή διάταξη νόμου, όπου θα υπάρχει ο υπολογισμός ειδικού προστίμου, που θα επιβάλλεται σε περιπτώσεις όπου θα εντοπίζεται υπέρβαση ωραρίου, άρα θα υποκρύπτεται πλημμελής μερική απασχόληση. Το πρόστιμο αυτό, θα προκύπτει μέσα από συγκεκριμένο αλγόριθμο και θα αυξάνεται ανάλογα με το χρονικό διάστημα που εντοπίστηκε ο εργαζόμενος να δουλεύει, πέρα από το ωράριο που έχει δηλωθεί στο ΣΕΠΕ.

Αυτό σημαίνει ότι θα είναι άλλο το πρόστιμο εάν ο εργαζόμενος βρεθεί μισή ώρα μετά τη λήξη του ωραρίου του και άλλο, εάν βρεθεί για παράδειγμα τέσσερις ώρες μετά τη λήξη του ωραρίου. Η κατακόρυφη αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας (μερική και εκ περιτροπής απασχόληση), κατά τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσε τη βασική αιτία που οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΣΕΠΕ, άρχισαν να αντιλαμβάνονται την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων στην αγορά εργασίας. Η εκτίμηση που υπάρχει στο υπουργείο Εργασίας, είναι ότι αυτή η αντιστροφή των ποσοτικών μεγεθών της αγοράς εργασίας δεν είναι φυσιολογική.

Όσο και αν οι εργοδότες επικαλούνται την οικονομική κρίση για να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με όρους μερικής απασχόλησης, θεωρείται πολύ μεγάλη η αλλαγή που έχει συντελεστεί και σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Ουσιαστικά γίνεται λόγος για αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες και αντίστοιχη μείωση των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης. Το ποσοστό αυτό θεωρείται ότι κατά το ήμισυ τουλάχιστον, «κρύβει» την πλημμελώς δηλωμένη μερική απασχόληση.

www.dikaiologitika.gr

Κατηγορούμενος για παραβάσεις φοροδιαφυγής σε βαθμό κακουργήματος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5 ετών και ζήτησε  να μετατραπεί η ποινή του σε χρηματική. Το εφετείο  απέρριψε την προσφυγή του φορολογούμενου και η υπόθεση έφτασε στον  Άρειο πάγο.

Ο Άρειος Πάγος  με την υπ΄αριθμ. ΑΠ 130/2017 απόφασή του έκρινε ότι, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 82 παρ. 1 και 3 ΠΚ,, ως περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που είναι ανώτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη, η οποία μετατρέπεται σε χρηματική, εκτός αν το δικαστήριο με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του κρίνει ότι απαιτείται η μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων, νοείται τόσο η ποινή φυλακίσεως όσο και η ποινή καθείρξεως. Η ερμηνευτική εκδοχή αυτή συμπορεύεται με το γράμμα του νόμου, όπου προκρίνεται η διατύπωση "περιοριστική της ελευθερίας ποινή", και όχι ο όρος "φυλάκιση", αλλά και με τον σκοπό του νόμου, ο οποίος συνίσταται στην αποσυμφόρηση των φυλακών με πνεύμα σύγχρονης σωφρονιστικής αντίληψης. Παρόμοιος ήταν και ο σκοπός των νόμων 3727/2008 στο άρθρο 16 αυτού, 3772/2009 στο άρθρο η παρ. 3 αυτού και 3811/2009 στο άρθρο 26 αυτού, οι οποίοι προβλέπουν τη δυνατότητα μετατροπής για περιορισμένο χρονικό διάστημα και ποινής καθείρξεως πέντε ετών, συμπεριλαμβάνοντάς την στη φραστική διατύπωση "στερητική της ελευθερίας ποινή" και αναφέροντας ρητά τον όρο "πενταετής κάθειρξη".

Περίληψη

Φοροδιαφυγή - Έκδοση πλαστών τιμολογίωνΓια τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, της φοροδιαφυγής με έκδοση εικονικών τιμολογίων, απαιτείται αντικειμενικώς, έκδοση από το δράστη πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων, ή, νόθευση γνήσιων φορολογικών στοιχείων, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει τη γνώση, έστω και με την έννοια της αμφιβολίας, της πλαστότητας ή της εικονικότητας των φορολογικών στοιχείων και επί νοθεύσεως της γνησιότητας αυτών και περαιτέρω τη θέληση η αποδοχή του δράστη να προβεί στην έκδοση των πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή στη νόθευση γνήσιων στοιχείων. 

Σκοπός του δράστη για την απόκρυψη φορολογητέας ύλης δεν απαιτείται, ως πρόσθετο στοιχείο, για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εν λόγω εγκλήματος σε αντίθεση προς το άρθρο 31 παρ. 1 περ. η’ του Ν. 1591/1986, που απαιτούσε για την υποκειμενική θεμελίωση του, πλην του βασικού δόλου, αναφορικά με τα στοιχεία της υποκειμενικής του υποστάσεως και σκοπό του δράστη να αποκρύψει τη φορολογητέα ύλη, εκτός αν τα φορολογικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη ή την υποστήριξη κάποιας από τις πράξεις των παραγράφων 1 έως 4, οπότε ο δράστης τιμωρείται μόνο για την τελευταία ως αυτουργός ή συμμέτοχος. (ΑΠ 224/2016). 

Η νέα  ρύθμιση του άρθρου 66 παρ. 5 εδ. β’ , που προστέθηκε στο Ν. 4174/2013 "Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας κλπ, καθ’ ο μέρος ορίζει, ότι όποιος εκδίδει ή αποδέχεται εικονικά και πλαστά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτη συναλλαγή στο σύνολό της ή για μέρος αυτής, τιμωρείται: α) ..... και β) με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη, εφόσον το ως άνω ποσό υπερβαίνει τις διακόσιες χιλιάδες (200.000) ευρώ, ως επιεικέστερη της προϊσχύσασας διάταξη, τυγχάνει, κατά το άρθρ. 2 παρ.1 Π.Κ., εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση, όπου η συνολική αξία των επίδικων εικονικών φορολογικών στοιχείων υπερβαίνει το ποσό των 200.000 ευρώ και ανέρχεται σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ), αφού για την σε βαθμό κακουργήματος τιμώρηση της πράξεως απαιτεί ήδη το ποσό των 200.000 ευρώ, αντί του μικροτέρου εκείνου των 150.000 ευρώ, που απαιτούσε η προϊσχύσασα διάταξη και επί πλέον απειλεί ποινή μικρότερη, κατά το ανώτατο όριό της (κάθειρξη έως δέκα ετών), από εκείνη της παλαιάς ρυθμίσεως, που απειλούσε κάθειρξη έως είκοσι έτη (άρθρα 52 παρ. 2 και 3 του ΠΚ). 

Η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, όταν εκτίθενται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος και αναφέρονται οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους υπήχθησαν τα περιστατικά, που απεδείχθησαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. 

Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι αναγκαίο, κατ’ αρχήν, να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών, που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε αιτιολογία περί αυτού (δόλου) στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, διότι εξυπακούεται ότι υπάρχει με την τέλεση των πραγματικών περιστατικών, που συγκροτούν αντικειμενικώς το έγκλημα, εκτός αν αξιώνονται από το νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, όπως η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός (εγκλήματα με υπερχειλή υποκειμενική υπόσταση).

Στην προκειμένη δίκη, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεώς του, το δικαστήριο της ουσίας, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση, προκειμένου να σχηματίσει την δικανική του πεποίθηση και να αχθεί στην καταδικαστική του αναιρεσείοντος κρίση του για την αξιόποινη πράξη της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων κατ’ εξακολούθηση, η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει τις 150.000 ευρώ (ανερχόμενη σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ), έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης και τα έγγραφα, που ανεγνώσθησαν ενώπιόν του επ’ ακροατηρίου. 

Ηπιότερος νόμος Από τις διατάξεις του άρθρου 66 του ν. 4174/2013  συνάγεται, ότι στην περίπτωση εκδόσεως ή αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτη συναλλαγή, που χρησιμοποιήθηκαν για την συντέλεση παραβάσεων φοροδιαφυγής, ο δράστης τιμωρείται μόνο για την τελευταία, ως αυτουργός ή συμμέτοχος, απορροφωμένης, συνεπώς, από εκείνη (φοροδιαφυγή) της πράξεως της εκδόσεως ή αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθιερουμένης, με τη νέα ως άνω ρύθμιση, φαινομένης κατ’ ιδέαν συρροής μεταξύ των δύο αυτών αδικημάτων. 

Η τελευταία νέα αυτή ρύθμιση είναι επικεικεστέρα, κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ, της προϊσχύσασας του άρθρου 19 παρ.1 και 4 του Ν. 2523/1997, αφού πλέον ή έκδοση ή η αποδοχή εικονικών και πλαστών φορολογικών στοιχείων απορροφάται (φαινομενικώς κατ’ ιδέαν) από την πράξη της φοροδιαφυγής και δεν τιμωρείται αυτοτελώς. Πλέον τούτων, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 514 και 511 εδ. τελ. ΚΠοινΔ, προκύπτει, ότι στην περίπτωση, που μετά την δημοσίευση της αποφάσεως που προσβάλλεται, μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά την αξιόποινη πράξη ή και την επιβληθείσα ποινή κύρια ή παρεπόμενη, το δικαστήριο, εφαρμόζει και αυτεπάγγελτα, κατ’ άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ, το νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξεως έως την αμετάκλητη εκδίκαση της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναιρέσεως είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας (ΟλΑΠ 3/1995). Ως ηπιότερος νόμος κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ θεωρείται εκείνος, ο οποίος, όπως ίσχυσε, περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις δηλαδή με την εφαρμογή, με βάση τις προβλεπόμενες στη συγκεκριμένη περίπτωση προϋποθέσεις επέρχεται ευνοϊκότερη για τον κατηγορούμενο ποινική μεταχείριση. Προς τούτο γίνεται σύγκριση των περισσοτέρων αυτών διατάξεων στο σύνολο των προϋποθέσεων που προβλέπονται από καθεμιά απ’ αυτές. Εάν από τη σύγκριση προκύψει ότι ο κατηγορούμενος, όπως κατηγορείται, επιβαρύνεται το ίδιο απ’ όλους τους νόμους, τότε εφαρμοστέος είναι ο νόμος που ίσχυσε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, διαφορετικά ο νεότερος επιεικέστερος (ΑΠ 39/2015).

Μετατροπή ποινής 5ετής κάθειρξης  σε ΧρηματικήΣτο άρθρο 82 παρ. 1 και 3 ΠΚ, όπως αυτές αντικαταστάθηκαν από τις περ. 1 και 2 της υποπαραγράφου ΙΓ’ του πρώτου άρθρου ν. 4093/2012 ορίζονται τα εξής : "1. ... Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι μεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή, εκτός αν το δικαστήριο με απόφαση του ειδικά αιτιολογημένη κρίνει ότι απαιτείται η μη μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων...3. Κάθε ημέρα φυλάκισης υπολογίζεται σε ποσό από πέντε (5) ευρώ έως εκατό (100) ευρώ ... Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Οικονομικών μπορεί να αυξομειώνονται τα προβλεπόμενα ποσά μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών". Κατά την έννοια της ανωτέρω διατάξεως, ως περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που είναι ανώτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη, η οποία μετατρέπεται σε χρηματική, εκτός αν το δικαστήριο με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του κρίνει ότι απαιτείται η μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων, νοείται τόσο η ποινή φυλακίσεως όσο και η ποινή καθείρξεως. Η ερμηνευτική εκδοχή αυτή συμπορεύεται με το γράμμα του νόμου, όπου προκρίνεται η διατύπωση "περιοριστική της ελευθερίας ποινή", και όχι ο όρος "φυλάκιση", αλλά και με τον σκοπό του νόμου, ο οποίος συνίσταται στην αποσυμφόρηση των φυλακών με πνεύμα σύγχρονης σωφρονιστικής αντίληψης. Παρόμοιος ήταν και ο σκοπός των νόμων 3727/2008 στο άρθρο 16 αυτού, 3772/2009 στο άρθρο η παρ. 3 αυτού και 3811/2009 στο άρθρο 26 αυτού, οι οποίοι προβλέπουν τη δυνατότητα μετατροπής για περιορισμένο χρονικό διάστημα και ποινής καθείρξεως πέντε ετών, συμπεριλαμβάνοντάς την στη φραστική διατύπωση "στερητική της ελευθερίας ποινή" και αναφέροντας ρητά τον όρο "πενταετής κάθειρξη". Εξάλλου, ως βαρύνον κριτήριο για τη μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική ποινή δεν τάσσεται ο κακουργηματικός ή πλημμεληματικός χαρακτήρας της πράξης αλλά η φύση και η χρονική διάρκεια της στερητικής της ελευθερίας ποινής, η οποία και σε κακουργήματα, όταν συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις ή άλλοι γενικοί λόγοι μείωσης της ποινής, έχει ως ελάχιστα όρια φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή ενός έτους (άρθρο 83 στοιχ. β’ -γ’ ΠΚ). Από τα προαναφερθέντα συνάγεται, ότι υπόκειται σε μετατροπή και η ποινή καθείρξεως πέντε ετών, καθώς και η συνολική ποινή καθείρξεως, όταν η ποινή βάση αυτής είναι ποινή καθείρξεως πέντε ετών (ΑΠ 454/2016). Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει την αιτίαση της εσφαλμένης ερμηνείας της διατάξεως του άρθρου 82 παρ. 1 ΠΚ, όπως αντικ. με τον ν. 4093/2012, συνισταμένη στην απόρριψη του αιτήματός του για μετατροπή της ποινής καθείρξεως πέντε (5) ετών, η οποία επιβλήθηκε σε βάρος του με την προσβαλλόμενη απόφαση για την πράξη της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων κατ’ εξακολούθηση η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ, ανερχόμενο σε διακόσιες σαράντα μία χιλιάδες εννιακόσια ογδόντα (241.980) ευρώ). Όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση (σελ. 23), ο αναιρεσείων μετά την απαγγελία της ανωτέρω ποινής υπέβαλε δια της συνηγόρου του σχετικό αίτημα, το οποίο απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία ως μη νόμιμο με την αιτιολογία, ότι για την μετατροπή εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 82 του ΠΚ, που ορίζουν για μετατροπή ποινών φυλάκισης από τρία έως πέντε έτη και όχι για μετατροπή ποινών καθείρξεως πέντε (5) ετών. Όμως, σύμφωνα με την προαναφερόμενη νομική σκέψη και αφού η ποινή είναι ποινή καθείρξεως πέντε ετών, υπόκειται (καταρχήν) σε μετατροπή. Επομένως, το άνω Πενταμελές Εφετείο παραβίασε την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 82 παρ. 1 ΠΚ, όπως αυτή αντικ. με το πρώτο άρθρο υπό παρ. ΙΓ’ περ. 1-2 ν. 4093/2012, εσφαλμένως ερμηνεύοντας αυτήν και συνακολούθως είναι βάσιμος ο σχετικός τρίτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠΔ, με τον οποίον πλήττεται η απορριπτική διάταξη του αιτήματος μετατροπής της ποινής καθείρξεως των πέντε (5) ετών που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα.-.Πηγή: Taxheaven 

Υψηλά πρόστιμα και για κάπνισμα ηλεκτρονικών τσιγάρων ή φυτικών προϊόντων καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και σε αυτοκίνητα, προβλέπει εγκύκλιος του υπουργού Υγείας.

Ο Ανδρέας Ξανθός υπενθυμίζει στις ελεγκτικές υπηρεσίες πως ισχύει νόμος, σύμφωνα με τον οποίο στις απαγορεύσεις και στις ποινές περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «νέα προϊόντα καπνού». Τα πρόστιμα για τους παραβάτες κυμαίνονται από 500 έως 10.000 ευρώ, ανάλογα με το εάν υπάρχει υποτροπή ή όχι.
Η απαγόρευση καπνίσματος και «ατμίσματος» ισχύει σε νοσοκομεία, ιατρεία, φαρμακεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, φροντιστήρια, κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις, κλειστούς ή στεγασμένους χώρους. Απαγορεύονται, επίσης, σε όλα κτίρια όπου στεγάζονται γραφεία δημόσιων υπηρεσιών, σε χώρους εργασίας που ανήκουν σε ιδιωτικούς φορείς, καθώς και στους χώρους μακράς αναμονής του κοινού (αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, σιδηροδρομικών σταθμών, σταθμών λεωφορείων, επιβατικών σταθμών λιμένων), στους παντός είδους κλειστούς χώρους αναμονής και στα κυλικεία.
Κάπνισμα και «άτμισμα» δεν επιτρέπονται σε αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης όταν επιβαίνουν ανήλικοι κάτω των 12 ετών. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο 1.500 ευρώ στον επιβαίνοντα ο οποίος κάνει χρήση προϊόντων καπνού, νέων προϊόντων καπνού, ηλεκτρονικών τσιγάρων και φυτικών προϊόντων για το κάπνισμα, ανεξάρτητα εάν είναι οδηγός ή όχι.
Το πρόστιμο μπορεί να διπλασιαστεί (3.000 ευρώ) στην περίπτωση που αυτό συμβαίνει σε αυτοκίνητο δημόσιας χρήσης. Στους οδηγούς των εν λόγω οχημάτων επιβάλλεται αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδήγησης για έναν μήνα για κάθε παράβαση, έστω και εάν δεν τη διέπραξαν οι ίδιοι, αλλά πρόσωπα που επέβαιναν στο αυτοκίνητο.

Η νομοθεσία
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους ισχύει από την 1η Σεπτεμβρίου 2010. Εξαιρούνται τα καζίνα και τα κέντρα διασκέδασης άνω των 300 τετραγωνικών μέτρων, με ζωντανή μουσική, για τα οποία η απαγόρευση του καπνίσματος ισχύει υπό προϋποθέσεις από την 1η Ιουνίου 2011.
Σε όσους καπνίζουν ή καταναλώνουν προϊόντα καπνού σε χώρους όπου ισχύει η απαγόρευση επιβάλλεται πρόστιμο 50 έως 500 ευρώ. Σε κάθε υπεύθυνο διαχείρισης και λειτουργίας των χώρων αυτών επιβάλλεται πρόστιμο από 500 έως 10.000 ευρώ. Η υποτροπή λαμβάνεται υπόψη για το ύψος του επιβαλλόμενου προστίμου.
Στην τέταρτη υποτροπή ανακαλείται προσωρινά η άδεια λειτουργίας του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος με απόφαση της Αρχής, η οποία τη χορήγησε, για χρονικό διάστημα δέκα ημερών. Στην πέμπτη υποτροπή ανακαλείται οριστικά η άδεια λειτουργίας.